پرفشاری خون یک بیماری همه¬گیر می¬باشد؛ کاهش فشارخون پس از فعالیت ورزشی (peh) راهبردی مناسب در برابر پرفشاری خون است. اگرچه مطالعات peh را ناشی از فعالیت ورزشی مقاومتی نشان داده¬اند، ولی هنوز یک پروتکل ایده¬آل برای ارتقاء این اثر وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اثر فعالیت ورزشی مقاومتی تا خستگی بیشینه (ref) و پیش از خستگی (nref) بر پاسخ¬های همودینامیکی، لاکتات خون و peh در مردان تمرین¬کرده بود. 8 مرد تمرین¬کرده (سن: 81/1 ± 12/22 سال؛ قد: 44/3 ± 179 سانتی¬متر؛ وزن: 29/4 ± 82/73 کیلوگرم؛ شاخص توده بدنی: 84/0 ± 01/23 کیلوگرم بر متر مربع؛ چربی بدن: 15/1 ± 91/12 درصد) با استفاده از طرح متقاطع و در ترتیبی تصادفی پروتکل¬های ref و nref را به وسیله دستگاه پرس¬پا انجام دادند و یک جلسه به عنوان کنترل استراحت کردند. آزمودنی¬ها ref را با 5 نوبت 10 تکراری و nref را با 10 نوبت 5 تکراری و با باری مشابه (ده تکرار بیشینه) و 1 دقیقه فاصله استراحتی بین نوبتی اجرا کردند. عوامل همودینامیکی قبل و به مدت 60 دقیقه پس از پروتکل¬های فعالیت ورزشی مقاومتی و آزمون کنترل اندازه¬گیری شد. لاکتات خون مویرگی قبل و 1 دقیقه پس از این آزمون¬ها اندازه¬گیری شد. براساس نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه¬گیری مکرر، تغییر معنی¬داری در عوامل همودینامیکی و لاکتات خون طی آزمون کنترل مشاهده نشد (05/0p>). ولی پس از پروتکل¬های فعالیت ورزشی مقاومتی کاهش معنی¬داری در فشارخون (سیستول، دیاستول و میانگین) و فشار نبض در مقایسه با میزان پایه مشاهده شد (05/0p<). با وجود این، میزان و مدت این کاهش¬ها پس از ref به طور معنی¬داری در مقایسه با nref بیشتر بود (05/0p<). علاوه براین، ضربان قلب، حاصل¬ضرب دوگانه و لاکتات خون پس از پروتکل ref و nref به طور معنی¬داری در مقایسه با میزان پایه افزایش یافت (05/0p<)؛ میزان و مدت این افزایش¬ها پس از پروتکل ref به طور معنی¬داری در مقایسه با nref بیشتر بود (05/0p<). مطالعه حاضر نشان داد که peh تحت تأثیر خستگی بیشینه قرار می¬گیرد؛ زیرا میزان و مدت peh طی پروتکل ref در مقایسه با nref بیشتر بود. علاوه بر این، تجمع لاکتات ممکن است یکی از مکانیسم¬های احتمالی مربوط به peh بیشتر در پروتکل ref باشد. بنابراین، ref ممکن است راهبردی مناسب¬تر جهت پیشگیری از شیوع پرفشاری خون باشد.