در این تحقیق سه پارامتر (فرمولاسیون ،درصد ،دما) بازدارنده های خوردگی‏ ‏ بررسی‎ ‎شد‎. ‎برای‎ ‎انجام‎ ‎بررسی‎ ‎ها‎ ‎از‎ ‎روش‎ ‎کاهش‎ ‎وزن‎ ‎و همچنین‎ ‎روشهای‎ ‎الکتروشیمیایی‎ ‎پلاریزاسیون‎ ‎و‎ ‎اثر ‏دمااستفاده‎ ‎شد‎ ‎‏. آزمایشهای‎ ‎انجام‎ ‎شده‎ ‎نشان‎ ‎داد‎ ‎که‎ ‎بین‎ ‎نتایج حاصل‎ ‎از‎ ‎روشهای‎ ‎مختلف‎ ‎ارزیابی‎ ‎در‎ ‎تمامی‎ ‎بازدارنده‎ ‎ها‎ ‎توافق‎ ‎نسبتا‎ ‎خوبی‎ ‎وجود‎ ‎دارد.‏‎ ‎در‎ ‎تمامی‎ ‎بازدارنده‎ ‎ها‎ ‎با‎ ‎افزایش‎ ‎غلظت بازدارنده،‎ ‎کارایی‎ ‎بازدارنده‎ ‎ها‎ ‎افزایش‎ ‎یافت‎. ‎همچنین‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎این‎ ‎بازدارنده‎ ‎ها‎ ‎بصورت‎ ‎جذب‎ ‎سطحی‎ ‎بر‎ ‎روی‎ ‎سطح‎ ‎فولاد قرار‎ ‎گرفته‎ ‎و‎ ‎باعث‎ ‎بازدارندگی‎ ‎خوردگی‎ ‎می‎ ‎شوند‎. ‎با‎ ‎بررسی‎ ‎های‎ ‎انجام‎ ‎شده،‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎مکانیزم‎ ‎جذب‎ ‎تمامی‎ ‎بازدارنده های‎ ‎ذکر‎ ‎شده‎ ‎بر‎ ‎روی‎ ‎سطح‎ ‎فولاد‎ ‎کم‎ ‎کربن‎ ‎از‎ ‎ایزوترم‎ ‎لانگ‎ ‎مویر‎ ‎تبعیت‎ ‎می‎ ‎کند،‎ ‎با‎ ‎تعیین‎ ‎انرژی‎ ‎آزاد‎ ‎جذب‎ ‎مربوط‎ ‎به‎ ‎هر بازدارنده‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎نوع‎ ‎جذب‎ ‎بازدارنده‎ ‎های‎ ‎بررسی‎ ‎شده‎ ‎از‎ ‎نوع‎ ‎جذب‎ ‎فیزیکی‎ ‎و‎ ‎شیمیایی‎ ‎است.‏‎ ‎در‎ ‎مورد‎ ‎بازدارنده‎ ‎ایمیدازولین‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎مکانیزم‎ ‎بازدارندگی‎ ‎شامل‎ ‎اشتراک‎ ‎الکترون‎ ‎بین‎ ‎اتم‎ ‎نیتروژن‎ ‎و‎ ‎اکسیژن‎ ‎با‎ ‎آهن‎ ‎و‎ ‎همچنین‎ ‎جذب‎ ‎مولکول‎ ‎بازدارنده‎ ‎در‎ ‎حالت‎ ‎کاتیونی‎ ‎با‎ ‎قسمتهای‎ ‎با‎ ‎بارمنفی‎ ‎سطح‎ ‎فولاد،‎ ‎است‎. ‎در‎ ‎مورد‎ ‎بازدارنده دی آمین‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎مکانیزم‎ ‎بازدارندگی‎ ‎به‎ ‎جاذبه‎ ‎بین‎ ‎مولکول‎ ‎بازدارنده‎ ‎در‎ ‎حالت‎ ‎کاتیونی‎ ‎و‎ ‎سطوح‎ ‎با‎ ‎بارمنفی‎ ‎سطح‎ ‎فولاد‎ ‎و‎ ‎همچنین اندرکنشهای‎ ‎دهنده‎-‎گیرنده‎ ‎بین‎ ‎الکترون‎ ‎اتمهای‎ ‎دهنده‎ n،s‏ و حلقه‎ ‎آروماتیک‎ ‎بازدارنده‎ ‎و‎ ‎اربیتالهای‎ ‎خالی‎ d ‎اتمهای‎ ‎سطح‎ ‎آهن،‎ ‎مربوط‎ ‎است.‏‎ ‎درمورد‎ ‎سینرجیسم‎ ‎بین‎ ‎بازدارنده‎ ‎های ایمیدازولین‎ ‎ودی آمین‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که علاوه‎ ‎بر‎ ‎مکانیزمهای‎ ‎مربوط‎ ‎به‎ ‎بازدارندگی‎ ‎هر‎ ‎کدام‎ ‎از‎ ‎بازدارنده‎ ‎ها‎ ‎به‎ ‎تنهایی،‎ ‎مکانیزم‎ ‎دیگری‎ ‎نیز‎ ‎فعال‎ ‎می‎ ‎شود‎. ‎در‎ ‎مورد‎ ‎تاثیر‎ ‎دما‎ ‎بر‎ ‎روی کارایی‎ ‎بازدارنده‎ ‎ها‎ ‎مشخص‎ ‎شد‎ ‎که‎ ‎در‎ ‎مورد‎ ‎تمامی‎ ‎بازدارنده‎ ‎های‎ ‎مطالعه‎ ‎شده‎ ‎با‎ ‎افزایش‎ ‎دما،‎ ‎کارایی‎ ‎بازدارندگی‎ ‎کاهش می‎ ‎یابد‎.‎