در سال های گذشته روند مصرف انرژی برق به دلیل رشد و توسعه ملی روبه فزونی نهاده تا جایی که در سال 1390 میزان سوخت های فسیلی مصرفی گاز طبیعی و فرآورده های نفتی معادل 385.5 بشکه نفت خام بوده است. از این میزان معادل 306.1 بشکه نفت خام مستهلک شده است که معادل 79.4 درصد می باشد. این میزان سوخت فسیلی به هدر رفته و تبدیل به گازهای آلاینده زیست محیطی گردیده است. با ساخت نیروگاه های برق آبی می شود از این امر جلوگیری کرد زیرا انرژی برق آبی نیازی به سوزاندن سوخت های فسیلی ندارد. توسعه سدها و نیروگاه های برق آبی در این راستا می باشد؛ اما یکی از چالش های مهم پیش رو تأمین مالی به هنگام جهت اتمام به موقع و بهره برداری از نیروگاه ها می باشد. در این تحقیق با بررسی مدل های به کار رفته در جهان برای تأمین مالی این گونه طرح ها در پی شناسایی روش های بهتر تأمین مالی ممکن می باشد و از طرفی با محاسبه هزینه فرصت از دست رفته اثر دیرکرد در به کارگیری این گونه طرح ها را نشان می دهد. روش تحقیق به کارگرفته شده توصیفی-پیمایشی می باشد.از نتایج به دست آمده استنباط می شود همان گونه که در جهان با آزادسازی نرخ برق تمایل سرمایه گذاری و مشارکت تأمین کنندگان مالی افزایش یافته. در ایران نیز با واقعی شدن نرخ برق می توان منابع مالی لازم را در جهت ساخت نیروگاه های برق آبی هدایت کرد.