سیستم¬های توزیع آب نقش حیاتی در زیربنای متداول شهری ایفا می¬کنند و همواره مقدار زیادی از انرژی الکتریسیته را به دلیل پمپاژ و انتقال آب جهت تأمین نیاز مصارف مختلف استفاده می¬کنند. زمان¬بندی و برنامه¬ریزی پمپاژ در این سیستم¬ها یک انتخاب خوب جهت صرفه¬جویی بیشتر در هزینه برق می باشد. هدف از این پایان¬نامه، تعیین برنامه زمان¬بندی بهینه پمپاژ است تا بتوان در عین تامین نیاز آبی مصرف¬کنندگان، هزینه مصرف برق ناشی از پمپاژ را به حداقل رساند. برای این منظور مسئله بهینه¬سازی زمان¬بندی پمپاژ آب از چاه¬ها به مخزن در قالب یک مدل برنامه¬ریزی خطی عدد صحیح (ilp)* به صورت رابطه ارائه می¬شود که برای حل آن از نرم¬افزار بهینه¬سازی لینگو استفاده می¬شود. جهت نشان دادن کارآیی مدل مذکور، شبکه آب شهر نوش¬آباد به عنوان مطالعه موردی استفاده شد. در این تحقیق یک آنالیز حساسیت نسبت به هزینه کلی پمپاژ جهت تعیین حداقل میزان ذخیره مجاز مخزن ذخیره¬سازی انجام شده است. نتایج ناشی از این مطالعه نشان داد که هزینه نگهداری یا استهلاک* پمپ¬ها همچنین هزینه ناشی از مصرف برق آن¬ها در لحظه روشن شدن (ناشی از دفعات مکرر روشن و خاموش شدن پمپ¬ها) در بهینه بودن برنامه زمان¬بندی پمپاژ بدست آمده، تاثیر چندانی نداشته و به طور کلی در برنامه¬ریزی انجام شده به میزان 16/5درصد در هزینه برق صرفه¬جویی شده است.