هدف از این تحقیق مقایسه برخی از عوامل آمادگی جسمانی و آنتروپومتریکی جودوکاران نخبه و مبتدی است. برای پیشرفت در حوزه¬های مختلف ورزش و فتح قله¬های افتخار در میادین بین¬المللی و جهانی باید ورزشکاران و قابلیت¬های بالقوه آن¬ها را مورد شناسایی قرار داد. روش این تحقیق از نوع علی مقایسه¬ای بود. جامعه آماری شامل کلیه جودوکاران نخبه و مبتدی کشور بوده که در رده سنی 18 تا 25 سال بودند. روش نمونه¬گیری از نوع هدفمند بود. نمونه آماری را 36 نفر از جودوکاران نخبه و 36 نفر از جودوکاران مبتدی تشکیل می¬دادند. میانگین و انحراف معیار سن، وزن و قد گروه جودوکار نخبه به ترتیب برابر با 16/2 ± 13/21 سال، 23/5 ± 03/70 کیلوگرم و 76/2 ± 86/172 سانتی¬متر و در گروه جودوکار مبتدی به ترتیب برابر با 26/2 ± 36/21 سال، 99/4 ± 36/68 کیلوگرم و 93/1 ± 08/169 سانتی¬متر بود. متغیرهای تحقیق در سه بخش شاخص¬های فیزیولوژیکی، آمادگی جسمانی و آنتروپومتریکی مطالعه شد. روش آماری مورد استفاده شده شامل آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و جهت آزمون فرضیه¬ها از آمار استنباطی آزمون تحلیل کوواریانس در سطح معنی¬داری 05/0≥p است. کلیه مراحل آماری از طریق نرم افزار22spss- و excel صورت گرفت. نتایج آزمون فرضیه¬ها نشان داد که در تمامی شاخص¬های فیزیولوژیکی، آمادگی جسمانی و آنتروپومتریکی تفاوت معنی¬داری بین گروه جودوکار نخبه و گروه جودوکار مبتدی وجود دارد (01/0≥p)، در حالی که فقط در شاخص توده¬بدنی تفاوت معنی¬داری بین دو گروه مشاهده نشد (01/0≥p). با توجه یافته¬های این تحقیق، جودوکاران نخبه درصد چربی کمتری و دستان بلندتری دارند، شانه¬های پهن¬تر، قدرت و استقامت بیشتر و قدرت پنجه در آنان بیشتر است. همچنین تفاوت معناداری در قدرت بالاتنه با افراد مبتدی وجود دارد، توان هوازی و بی¬هوازی، انعطاف¬پذیری وچابکی بیشتری دارند، دارای توده عضلانی بیشتر و در نتیجه محیط اندام¬ها بزرگتر است.