فضاهای شهری بخشی از فضاهای باز و عمومی شهرها هستند که به نوعی تبلور ماهیت زندگی جمعی می باشند ، یعنی جایی که شهروندان در آن حضور دارند . فضای شهری صحنه ای است که داستان زندگی جمعی در آن گشوده می شود و همواره بستر رویدادهای مختلفی است، رویدادهایی که وقوعشان به فضا معنا می بخشد. در این فضا فرصت آن وجود دارد که برخی مرزهای اجتماعی شکسته شوند و افراد در یک محیط اجتماعی جدید با هم اختلاط یابند. متاسفانه امروزه اغلب این فضاها ، فضاهایی هستند بدون رویداد که غالباً افراد بالاجبار در آن حضور می یابند این فضاها تنها بستری برای زندگی روزمره هستند که افراد در این فضاها حضور یافته و بی تفاوت از کنار یکدیگر و بی هیچ نگاه و عمقی، به تعجیل از هم،واز شهری که در آن زندگی می کنند عبور می کنند .رفتن و عدم ماندن در فضا رویدایست که ما هرروزه شاهد آن سطح شهر هستیم. هدف از پژوهش پیش رو به وجود آوردن بستری منعطف وفضایی غیر فرمال برای در برگیری رویدادهای مختلف است . با توجه به پروژه محور بودن تحقیق حاضر، این پژوهش از فرایند طراحی تبعیت می کند. در این راستا سعی شده است تا با مطالعه و بررسی پیرامون موضوع رویداد و تاکتیک های فضایی به شناسایی جایگاه این دو موضوع در شهر و فضای شهری پرداخته و نمودهایی برای خلق رویداد در تقابل با نظم رسمی استخراج گردد تا بدین وسیله به فضایی غیرفرمال دست یابد که استفاده کنندگان از فضا را با خود درگیر نمونده و به آنها این فرصت را می دهد که این فضاها را به مکان هایی برای بیان خویشتن تبدیل گردانند. سپس در مرحله بعد به شناخت حوزه فراگیر، مداخله طراحی و حوزه بلافصل آن با رویکرد یافتن رویدادهای موجود در سایت پرداخته واز آنجا که موضوع رویداد رابطه تنگاتنگی با استفاده کنندگان از فضا دارد لذا مخاطبان این محور نیز به صورت دقیق ، مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است . در مرحله بعد با استفاده از آنالیز اطلاعات استخراج شده از بررسی و تحلیل ها ، کانسپت اولیه طراحی این محور ونهایتاً فرم نهایی محور خیابان ولیعصرحد فاصل کوچه سیروان تا خیابان نظامی گنجوی با رویکرد مورد نظر شکل گرفته است.