از آنجایی که اطمینان از کیفیت جوش در قاب های خمشی با اتصالات جوشی معمول کار دشواری است، نوعی اتصال «بدون جوش» یا " weld – free systems"پیشنهاد شده است که در آن اتصال تیر و ستون با کمک مهاربندهایی در محل اتصال انجام می شود تا ضمن اینکه در آن سعی می گردد استفاده از جوش به حداقل رسانده شود، لنگر خمشی ایجاد شده در تیر و ستون کاهش یافته و همچنین به واسطه ی تغییرشکل های غیرارتجاعی ایجاد شده در مهاربندها تحت بار زلزله، جذب انرژی در سیستم نیز افزایش داده شود. در این تحقیق سعی شده است به دید کاملتری نسبت به این نوع اتصال دست یافته و رفتار آن با اتصال خمشی معمول مقایسه گردد. در همین راستا در ابتدا یک مدل عددی از اتصال در نرم افزار المان محدود abaqus ساخته شده و برای کنترل صحت عملکرد آن، با نمونه های آزمایشگاهی اعتبارسنجی صورت گرفت. سپس تاثیر تغییرات برخی پارامترهای هندسی مهاربند بر رفتار آن بررسی شد؛ از جمله منحنی های پوش آن برای 5 زاویه ی مختلف مهاربند، 20 سطح مقطع متفاوت و 7 طول مختلف مهاربند مقایسه شده و تفاوت های رفتاری در حالت هایی که با محصور کردن مهاربندها از کمانش آن ها جلوگیری شده یا نشده باشد، و همچنین مهاربندهای یکطرفه و دوطرفه بررسی گردید.در گام بعد قاب های سه طبقه و سه دهانه با اتصالات خمشی و انواع مهاربند یک طرفه و دوطرفه، محصورشده و محصور نشده، با فولاد با تنش تسلیم پایین و فولاد معمولی مدل سازی شده و تحت بارگذاری لرزه ای قرار داده شدند تا به این وسیله رفتار لرزه ای اتصال ها، از جمله استهلاک انرژی، حداکثر جابجایی بام و حداکثر برش پایه ناشی از بار لرزه ای با یکدیگر مقایسه شده و بهینه ترین حالت آن ها مشخص گردد. واژگان کلیدی: اتصال تیر و ستون، رفتار لرزه ای، استهلاک انرژی، مهار هیسترتیک، بررسی عددی