با توجه به امکانات و ویژگیهای بسیار غنی کشورمان در زمینه صنعت گردشگری، به کارگیری روشهای نوین جذب و نگهداری مشتریان فعلی و در مرحله بعد گسترش تعداد آنها کاملاً ضروری به نظر می رسد. در سالهای اخیر فناوری اطلاعات تمامی صنایع و به ویژه صنعت گردشگری را متحول ساخته است. با توجه به این امر که صنعت توریسم بیشترین درآمد ملی را در سطح جهانی برای برخی کشورها به خود اختصاص داده است. بسیاری از برنامه ریزان و سیاست گذاران توسعه، از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند که می تواند با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی فرصتها و محدودیتهای گردشگری، نقش موثری در توسعه روابط و مناسبات اقتصادی، بر عهده داشته باشد [1]. پژوهش حاضر با هدف به کارگیری فناوری اطلاعات درگردشگری ایران با تأکید بر شکوفایی اقتصادی طی دوره 1392- 1369 تدوین شده است. در این مطالعه سعی شده با استفاده از روش هم انباشتگی جوهانسن-جوسلیوس، رابطه بین صنعت توریسم و تولید ناخالص داخلی بدون نفت مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد. همچنین تلاش شده تا نوع رابطه علیت بین گردشگری الکترونیک و تولید ناخالص داخلی با استفاده از مدل تصحیح خطای برداری تعیین گردد. نتایج آزمون هم انباشتگی جوهانسن-جوسلیوس نشان می دهد که یک رابطه هم انباشتگی بلندمدت بین متغیرهای مذکور وجود دارد و نتایج آزمون مدل تصحیح خطای برداری نشان از وجود یک رابطه دو سویه و مستقیم بین متغیرهای گردشگری الکترونیک و تولید ناخالص داخلی بدون نفت دارد سپس با بررسی نقاط ضعف گردشگری الکترونیک و رابطه مستقیم به دست آمده بین گردشگری الکترونیک و شکوفایی و رشد اقتصادی یک مدل برای پیشرفت گردشگری الکترونیک و رشد اقتصادیی پیشنهاد می دهد و در نهایت پژوهش حاضر پیشنهاداتی برای کار در آینده مطرح می نماید.