انسان ابزاری نیست که تنها در مبدا و مقصد به کار گرفته شود. مسیر حرکت انسان، سهم مهمی در ساخت اندیشه و روح او دارد. حل موانع سرعت در حرکت انسان در شهر مدرن خواسته تدبیر نشده ای است که خود را بر هر نوع برنامه ریزی و مدیریت تحمیل می کند. در دنیایی که حضور فرد برای استراحت در خانه و برای تولید اقتصادی در محل کار ضرورت دارد، انسان تابعی از هدف تولید خواهد بود. ابزاری که برای بیشترین بهره اقتصادی باید در کمترین زمان به خانه برسد تا از حداکثر استراحت بهره مند شود و بتواند در کوتاهترین زمان در محل کار حاضر شود و به انجام وظیفه بپردازد. آمد و شد میان مقصدهای مختلف، بخش مهمی از فرایند رشد است که در برنامه ریزی ها به عنوان هزینه و ضرر سیستم به حساب می آید. در حالی که برنامه ریزی براساس توسعه فرصت های پیش بینی نشده را فراهم می آورد. تعامل اجتماعی، بستر ضروری رشد روح انسانی است. در نتیجه برنامه ریزی برای پیاده که آرامش و تعامل اجتماعی را در درون خود دارد، به اقدامی ضروری در مدیریت شهری بدل می شود. واژه های کلیدی: زندگی پیاده ، انسان ، شهر مدرن ،آرامش ، تعاملات اجتماعی ، مدیریت شهری