در این مطالعه برای ارزیابی اثرات ضد التهابی گیاه شکر تیغال(echinops cephalotes) بر روی بیومارکرهایی که در جریان بیماریهای اوستئوآرتریت مهم هستند از سلولهای مونوسیت/ ماکروفاژ و سلولهای کندروسیت به عنوان مدلی شبیه به سلولهای مونوسیت / ماکروفاژ و غضروف انسانی مبتلا به اوستئوآرتریت استفاده گردید. بدین منظور این سلول ها به منظور افزایش سطح سایتوکین ها به وسیله لیپو پلی ساکارید (lps) تیمار شدند. ابتدا عصاره گیاه شکر تیغال echinops cephalotes)) از مرکز ذخایر ژنتیکی ایران تهیه شد. برای تهیه سلول های مورد نیاز از 1) بافت غضروفی مفصل متا کارپ اندام حرکتی جلویی گوساله هلشتاین 8 ماهه کاملاً سالم بدون مشاهده هر گونه آثار التهاب ، خونریزی و عفونت ناشی از استئوآرتریت ، نمونه برداری شد . 2) مونوسیت ها بصورت فلاسکی حاوی6 میلیون مونوسیت و 60 میلی لیتر محیط کشت غنی شده سلولی از انیستیتو پاستور تهیه شد. سپس هر یک از انواع سلولهای مورد مطالعه در شرایط مطلوب نگهداری و کشت داده شد. بعد از بررسی محیط کشت دو نوع سلول مورد مطالعه با استفاده از هموسایتومتر سلولها شمارش و قدرت زنده مانی (viability) آنها با روش تریپان بلو ارزیابی شد. پس از تکثیر سلولی میزان lc50 را تعیین نموده و تزریق lps را به میزان µg/ml10 به نمونه های تعیین شده از نظر غلظت های مناسب ( که سلولها در آن لیز نشده باشند) انجام داده و در دمای 37 درجه سانتی گراد در انکوباتور co2 دار با رطوبت 90% به مدت 1 ساعت نگهداری شد. پس از گذشت زمان لازم نمونه ها جهت جداسازی rna طبق دستور العمل کیت آماده می شود.rna جداسازی شده باید به cdna تبدیل شده که با روش rt-pcr انجام می گیرد و پس از آن با روش pcr از cdna بدست آمده مقادیر بیشتری بدست آورده و با استفاده از آغازگرهای اختصاصی سایتو کینین ها با روش real time – pcr به بررسی میزان بیان ژن آنها پرداخته شد .