پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطة هوش معنوی و شادکامی با مشارکت فرهنگی در بین دانشجویان دانشگاه کاشان انجام شده است. بدین منظور نمونه¬ای به حجم 400 نفر، به روش نمونه¬گیری طبقه¬ای از جامعة آماری مورد پژوهش (دانشجویان دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 92-91 به تعداد 5434 نفر) انتخاب گردید. این پژوهش از نوع پیمایشی بوده و برای جمع¬آوری داده¬ها از پرسشنامه استفاده شده است. به منظور جمع آوری داده¬ها از پرسشنامه¬ هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران، پرسشنامه¬ شادکامی آکسفورد و پرسشنامه¬ مشارکت فرهنگی که توسط محقق و با نظر اساتید ساخته شد، استفاده گردید. داده¬ها با شاخص¬های آماری چون تحلیل واریانس و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتایج نشان داد که بین هوش معنوی و شادکامی رابطه مثبت و معنادار (0.56) وجود دارد. همچنین بین هوش معنوی و مشارکت فرهنگی نیز رابطه¬ی مثبت و معنادار (0.28) دیده می¬شود. از سوی دیگر بین شادکامی و مشارکت فرهنگی نیز رابطه مثبت و معنادار (0.32) مشاهده شد. نتایج رگرسیون نشان می¬دهد که متغیرهای مستقل (هوش معنوی و شادکامی)، حدود 0.13 از واریانس تغییرات متغیر وابسته (مشارکت فرهنگی) را پیش¬بینی می¬کنند. به طوری که میزان اثرگذاری شادکامی حدود 0.23 و هوش معنوی 0.18 است. بنابراین شادکامی اثر بیشتری نسبت به هوش معنوی دارد. یافته¬های پژوهش با نتایج پژوهش منظری توکلی و همکاران (1390)، گنجی (1388)، آقابابایی و همکاران (1390)، مرعشی و همکاران (1391)، آزموده و همکاران (1385)، به طور تلویحی و با پژوهش¬های یعقوبی (1389)، باب الحوائجی و همکاران (1390)، باقری و همکاران (1390)، رئیسی و همکاران (1392) هم¬خوانی دارد.