نمایش خانگی در ایران طی یک دهه اخیر مختصات یک صنعت رسانه‏ای را به خود گرفته است. مصرف رسانه‏ای این صنعت موضوع مورد مطالعه محققان در سال‏های گذشته بوده است. به همین دلیل، این تحقیق با تاکید بر مصرف رسانه‏ای مصرف کنندگان تهرانی میزان رضایت آنها از محصولات شبکه نمایش خانگی را در یک مطالعه میدانی و کمی تبیین نموده است تا رمز و راز گرایش مردم به این رسانه علیرغم رسانه‏های تصویری رایگان و متکثر مشخص گردد. در این تحقیق عوامل جذابیت و رضایت محصولات شبکه نزد مخاطبان، به عنوان متغیرهای وابسته تعریف شده‏اند و نحوه مصرف رسانه‏ای و تغییر شیوه‏های تماشای فیلم‏های شبکه نمایش خانگی به تناسب تحولات فناوری بررسی شده‏اند. همچنین ضرورت عرضه محصولات شبکه بر محمل‏هایی به جز لوح فشرده از سوی موسسات ویدیو رسانه مورد تاکید قرار گرفته است. پژوهش نمایانگر آن است که جامعه مخاطبان نقش و انتظارات ویژه ای از شبکه نمایش خانگی در ایران دارد و گویی این شبکه ناخواسته باید خلاء ناشی از تلویزیون های خصوصی را پر کند و نیازهای برآورد نشده از سوی تلویزیون انحصاری و حاکمیتی موجود را پاسخ گو باشد. البته صرف هزینه برای تماشای فیلم ها و برنامه های عرضه شده در شبکه نمایش خانگی در بروز چنین برداشتی بی تاثیر نبوده است.