هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رهبری تحول گرا با خلاقیت در میان کارکنان راهبردی رئیس جمهور است. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان راهبردی رئیس جمهور به تعداد 1400 بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده و از طریق فرمول نمونه گیری کوکران، تعداد 302 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسش-نامه سبک رهبری باس و آوالیو (2000)، پرسش¬نامه خلاقیت تورنس (1965) بوده است. روایی هر دو پرسش نامه توسط صاحبنظران تایید شد و پایایی پرسشنامه با توجه محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه سبک رهبری 89/0، و برای خلاقیت کارکنان، 87/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل از روش های آماری توصیفی و آمار استنباطی (همبستگی پیرسون و گام به گام) استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که رهبری تحول¬آفرین و تمامی مولفه های آن (نفوذ آرمانی، ترغیب ذهنی، انگیزش الهام بخش و ملاحظه فردی) با خلاقیت کارکنان رابطه دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز حاکی از آن بود که از بین مولفه‏های سبک رهبری تحول آفرین، دو بعد ترغیب ذهنی و انگیزش الهام بخش، به عنوان متغیرهای پیش بین، معیار ورود به معادله نهایی رگرسیون برای توضیح تغییرات خلاقیت کارکنان(متغیر ملاک)، را دارا هستند.