بتابلاکرها به علت مصرف زیادشان در محیط زیست حضور دارند. این ترکیبات با روش های معمولی تصفیه آب به طور کامل جدا نمی شوند. یکی از قدیمی ترین جاذب ها کربن فعال گرانوله است که برای حذف این ترکیبات مناسب می باشد. در این راستا گروه جدید از خانواده ی کربن به نام گرافن که توجه جهانی را به خود معطوف کرده است برای این تحقیق در نظر گرفته شده است. ویژگی های فیزیکو شیمیایی جاذب سنتز شده طی مطالعات ph، زمان تماس (کینتیک زمان)، دما، کینتیک غلظت، شرایط واجذب دارو بررسی گردید و در نهایت فاکتور های معتبر سازی روش مورد مطالعه قرار گرفت. برای بررسی و شناسایی نانو ذرات از روش ها و دستگاه های (xrd)، ft-ir)) استفاده گردید. جهت دستیابی به گرافن اکسید از روش استادن مایراستفاده شد. مقایسه بین ph های مختلف نشان داد که بهترین ph برای جذب آتنولول و پروپرانولول توسط گرافن اکساید 7 می باشد. حداکثر ظرفیت جذب برای آتنولول و پروپرانولول توسط گرافن اکسید به ترتیب 90 و 93 درصد می باشد. هم چنین کینتیک زمان جذب با بررسی معادله درجه اول و دوم مورد مطالعه قرار گرفت. بررسی کینتیک جذب حاکی از مطابقت کینتیک درجه دوم در خصوص هر دو دارو می باشد. مطالعات کینتیک غلظت در خصوص این دو دارو نشان دهنده ی آن است که، داروی آتنولول با مدل لانگمویر و داروی پروپرانولول با مدل فروندلیچ بهتر منطبق می باشد. مطالعات واجذب نشان دهنده ی بهترین حلال واجذب برای آتنولول مخلوط بافر 10 و متانول به نسبت 80:20 و برای پروپرانولول بافر 10 می باشد.. مطالعات معتبر سازی بر روی جذب و واجذب این دو دارو توسط نانوشیت های سنتز شده نشان دهنده حد شناسایی 76/0و 056/0 و حد تعیین مقدار31/2 و 17/0 قبل و بعد از تغلیظ برای داروی آتنولول می باشد. این اطلاعات در خصوص پروپرانولول معادل 32/0، 11/0 و 98/0 ، 34/0 است. حجم نمونه مورد بررسی 100 میلی لیتر بوده و میزان ضریب تغلیظ برای هر دو دارو 20 در نظر گرفته شد. میزان انحراف از استاندارد محاسبه شده برای غلظت های 1 تا 20 میکروگرم/میلی لیتر بین 87/3-16/2 برای آتنولول و برای پروپرانولول معادل 27/3-60/2 می باشد. میزان بازیافت روش برای آتنولول و پروپرانولول به ترتیب مقادیر 93% و 87% است.