در این مطالعه متغیرهای پژوهش شامل:حداکثر اکسیژن مصرفی، شاخص توده بدن ، توده چربی بدن ، ضربان قلب استراحت، فشار خون ، نسبت دور کمر به لگن و برنامه تمرین شامل: تمرینات استقامتی منتخب با شدت 55 تا 80 درصد حداکثر ضربان قلب در طول 8 هفته و تواتر 3 روز در هفته بود.روش پژوهش از نوع نیمه تجربی و از بین جامعه آماری از بین 195 نفر که در محدوده سنی 18 الی23 سال بودند ، تعداد 75 نفر مرد غیر فعال با شاخص توده بدنی بالاتر از 25 به طور تصادفی 45 نفر انتخاب و بعنوان نمونه آماری این تحقیق،مجدداً به شکل تصادفی به سه گروه ال- کارنیتین و دارونما و کنترل تقسیم شدند.لازم به ذکر است که پس از تشریح مراحل انجام تحقیق برای آزمودنیها ، رضایت نامه شرکت در اجرای آزمون و رعایت تمام توصیه ها از آزمودنیها و معاینات اولیه پزشکی گرفته شد.در مرحله پیش آزمون ویژگی های فیزیولوژیکی وآنتروپومتریکی آزمودنیها اندازه گیری و ثبت شد. سپس گروه های تجربی برنامه تمرین را آغاز کردند.در این مرحله زمانی،گروه کنترل هیچگونه برنامه ورزشی را دنبال نکرد.در مرحله پس آزمون اندازه گیریهای قبلی تکرار گردید و داده ها به دلیل پارامتریک بودن، براساس آزمون t همبسته و anova محاسبه شد و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار اس پی اس اس 15 استفاده گردید. مصرف مکمل ال - کارنیتین به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه تمرین، نمی تواند باعث کاهش توده چربی وکاهش نسبت دور کمر به لگن وکاهش شاخص توده بدن و کاهش ضربان قلب استراحت وکاهش فشار خون و افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی شود.