هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی دسته ای از مواد کامپوزیت هستند که فاز زمینه آن ها را هیدروژل های طبیعی و فاز تقویت کننده آن ها را ذرات نانومتری تشکیل می دهند. این نوع هیدروژل ها همانند سایر هیدروژل های پلیمری، دارای ساختار شبکه ای سه بعدی و قابلیت تورم هستند. استفاده از هیدروژل های پلیمری به دلیل ضعف خواص و استحکام مکانیکی آنها با محدودیت هایی مواجه است. بهبودی که به دلیل حضور عامل های تقویت کننده نانومتری در خواص فیزیکی، مکانیکی، نوری، تورمی و ... هیدروژل ها حاصل می شود، محدودیت کاربردی آن ها را برطرف می کند. با این حال، عدم زیست سازگاری و زیست تجزیه پذیری مطلوب از جمله مهمترین معضلات هیدروژل های نانوکامپوزیتی به شمار می آید. از این رو، در این پایان نامه دسته جدیدی از هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی بر پایه سفیده تخم مرغ حاوی 0، 5، 10، 15 و 20 درصد وزنی از نانو خاک رس سدیم مونت موریلونیت به روش اختلاط تهیه شد. علاوه بر این، دسته ای دیگر از هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی بر پایه سفیده تخم مرغ و پلی وینیل الکل حاوی0، 5، 10 و 15 درصد وزنی از سدیم مونت موریلونیت به روش سرمایش-گرمایش تهیه شدند. ساختار از هم گسیخته تمام نمونه ها با آزمون xrd مشخص شد. آزمون های کسرژل، تورم، خشک شدن، ftir، dsc، dmta و sem به انجام رسید. نتایج نشان داد که قابلیت تورم و خشک شدن نمونه ها با میزان خاک رس رابطه معکوس داشته و با افزایش درصد خاک رس میزان کسر ژل و دمای تخریب و دناتره شدن سفیده تخم مرغ افزایش می یابد. نتایج همچنین نشان دهنده نقش خاک رس به عنوان عامل شبکه ای کننده در ساختار هیدروژل های زیست نانوکامپوزیتی است.