پژوهش حاضر با هدف شناسایی نیازهای توسعه اعضای هیأت¬علمی در دانشگاه فردوسی مشهد انجام شده است. این پژوهش با توجه به هدف کاربردی و روش پژوهش ارزشیابی-نیازسنجی بود. جامعه آماری؛ اعضای هیأت¬¬علمی، مدیران¬گروه و دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد بودند. با استفاده از نمونه¬گیری دردسترس 8 نفر عضو هیأت-علمی، 5 نفر مدیر¬گروه و 11 نفر دانشجو انتخاب شدند. از روش نیازسنجی مبتنی بر مشکل و مصاحبه نیمه-ساختاریافته برای جمع¬آوری داده¬های پژوهش استفاده شد. در پژوهش حاضر قابلیت اعتبار از طریق «بررسی توسط شرکت¬کنندگان یا مصاحبه¬شوندگان» صورت¬گرفته است. اطلاعات به دست آمده از فرایند مصاحبه¬ها و کیفیت و عمق داده¬ها توسط گروه متخصصین مربوطه تایید شد. در این پژوهش از تحلیل تفسیری برای بررسی سوالات پژوهش استفاده شد و جهت پاسخگویی به سوالات پژوهش به تحلیل محتوای مصاحبه¬ها و مقوله¬بندی پیام¬های مستتر در آن پرداخته شد. نتایج نشان داد که برای توسعه اعضای هیأت علمی در سه بعد حرفه¬ای، سازمانی و فردی حداقل می¬بایست به 33 مولفه اساسی توجه نمود؛ برای نمونه می¬توان به: محتوا، متناسب نبودن دروس نظری و عملی، مشاوره به ارباب رجوع، خدمات علمی و عملی به جامعه، کیفیت پژوهش و مهارت ابزاری و ... (در مولفه¬های توسعه حرفه¬ای) و نظام پاداش و تشویق، برنامه¬های آموزشی ضمن¬خدمت، مشارکت در برنامه-ریزی و ... (در مولفه¬های توسعه سازمانی) و اخلاق حرفه¬ای، استقلال در کار، باور به توانایی، ایده¬پردازی و ... (در مولفه¬های توسعه فردی) اشاره نمود، که مشکلات و علت¬هایی نیز بر هر کدام از مولفه¬های ابعاد توسعه هیأت علمی تاثیرگذار است. در نهایت راه¬حل¬ها در قالب نیازهای آموزشی به صورت دوره¬ها و کارگاه¬های مختلف و نیازهای غیرآموزشی به صورت مزایای مالی، روابط بین¬فردی، اقدامات مدیریتی و اقدامات پرسنلی در بعد حرفه¬ای و روابط بین¬¬فردی، اقدامات مدیریتی، اقدامات پرسنلی و امکانات فیزیکی در بعد سازمانی و مزایای مالی، اقدامات مدیریتی، اقدامات پرسنلی، در بعد فردی ارائه شده است.