هدف از این پژوهش، بررسی تعامل اجتماعی زائر و مجاور در شهر مشهد و شناخت عوامل تأثیرگذار برآن می باشد.روش تحقیق حاضر، پیمایش و جامعه آماری زائرینی هستند که در بهمن ماه 1392 به مشهد سفر داشته اند و با گروه های مختلف مجاورین تعامل برقرار کرده اند. حجم نمونه 221 زائر بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای از میان واحدهای اقامتی اطراف حرم رضوی انتخاب شدند. دراین تحقیق تعامل زائر با پنج گروه از مجاورین مورد بررسی قرارگرفت که این پنج گروه عبارتند از خدام حرم رضوی، کارکنان واحداقامتی، کسبه، رانندگان و شهروندان. نتایج نشان داد میزان بارعاطفی تعامل زائران با تمام پنج گروه ذکرشده ، بالاتر ازحد متوسط بود اما درمقایسه ای که برای رتبه بندی تعامل زائران با گروه های مختلف مجاوران از نظر بارعاطفی موجود در تعاملات انجام شد، بیشترین بارعاطفی در تعامل زائران و پرسنل واحدهای اقامتی مشاهده شد و درمقابل کمترین بارعاطفی در تعامل زائران و کسبه وجود داشت. همچنین از میان عواملی که تأثیر معناداری بر تعامل زائر و مجاور داشته اند باید به تفکرات قالبی و پایگاه اجتماعی-اقتصادی زائران اشاره کرد که تفکرات قالبی زائران نسبت به مجاوران با 0.32- و پایگاه اجتماعی –اقتصادی زائران با 0.11- تأثیر منفی خود را بر تعامل زائر و مجاور نشان دادند. درمقابل عواملی چون اعتماد اجتماعی زائران نسبت به مجاوران با 0.36 وخودافشایی زائران با 0.12تأثیری مثبت برتعامل زائران و مجاوران داشته اند.