امروزه محیط سازمان ها بیش از هر زمان دیگری پیچیده ، پویا و متحول شده است و دگرگونی ها یکی پس از دیگری مدیران را با چالش های جدیدی رو به رو می سازد . بقاء و بالندگی در چنین محیط هایی تنها با تغییر و سازگاری با پویایی ها امکان پذیر می باشد که لازمه ی آن کنترل یادگیری و توجه به ویژگی های تأثیرگذار بر فرایند یادگیری سازمانی است . بدیهی است چیزی را که نتوان اندازه گیری کرد نمی توان اداره و کنترل نمود . نوشتار حاضر پژوهشی توصیفی – پیمایشی با عنوان " سنجش ظرفیت یادگیری سازمانی " می- باشد که تعداد 195 نفر از کارشناسان و مدیران حوزه ی صف و ستادی اداره ی کل بنادر و دریانوردی استان بوشهر را به روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با رعایت نسبت از میان جامعه ی آماری 385 نفره مورد بررسی قرار می دهد . مدل مفهومی این پژوهش برگرفته از چارچوب نظری معیارهایی است که ریکاردو چیوا و همکاران (2007) در ارتباط با سنجش ظرفیت یادگیری سازمانی ارائه نموده اند . در این مدل عوامل تشکیل دهنده ی یادگیری سازمانی در پنج بعد بیان شده که شامل : 1 . تعامل با محیط خارجی 2 . تشویق و حمایت 3 . تصمیم گیری مشارکتی 4 . ارتباط منظم 5 . ریسک پذیری . با سنجش ظرفیت یادگیری سازمانی می توان مشخص نمود سازمان تا چه میزان خود را با تغییرات محیطی انطباق داده است ، اگر این مهم بخوبی انجام نشود واضح است که ضعف های سیستم سازمانی مشخص نخواهد شد . نتایج نشان داد در کل ظرفیت یادگیری سازمانی و ابعاد آن وضعیت مطلوبی ندارند. بنابراین با بررسی و ارزیابی نتایج و اقدامات رهبری اندشمندانه می توان زمینه سوق سازمان را به سمت یادگیرنده فراهم نمود .