جهت بررسی تاثیر محلول پاشی عناصر کم مصرف آهن و روی بر عملکرد و اجزاء عملکرد پنج توده شنبلیله پژوهشی در قالب طرح فاکتوریل با پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان اجرا شد. محلول آهن از منبع fe-edtaو تیمار روی از منبع سولفات روی هر دو با غلظت 2 در هزار و تیمار شاهد ( بدون محلول پاشی عناصر کم مصرف) بود. توده های مورد مطالعه نیز شامل یاسوج، ایلام، مازندران، کردستان و کرمان بود. صفات میزان کلروفیل (عدد spad) ، ارتفاع بوته، وزن علوفه تر، تعداد ساقه فرعی، تعداد غلاف، اندازه غلاف، تعداد دانه در غلاف، محتوای آب نسبی، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که محلول پاشی بر روی صفات اندازه غلاف، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال 5 درصد و در صفات تعداد دانه در غلاف و وزن هزار دانه در سطح احتمال یک درصد معنی دار بود. بین توده ها نیز از لحاظ صفات میزان کلروفیل (عدد spad) ، ارتفاع بوته، وزن علوفه تر، تعداد ساقه فرعی، تعداد غلاف، اندازه غلاف، تعداد دانه در غلاف، شاخص برداشت، وزن هزار دانه، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک در سطح احتمال 1 درصد اختلاف معنی داری مشاهده شد. همچنین اثر متقابل محلول پاشی و توده در صفات میزان کلروفیل و اندازه غلاف در سطح احتمال یک درصد و تعداد دانه در غلاف در سطح احتمال 5 درصد معنی دار شد. بطورکلی نتایج این پژوهش نشان داد محلول پاشی عنصر روی و آهن به طور معنی داری باعث افزایش عملکرد شنبلیله می شود.