باتوجه به نقش مخرب جرایم و انحرافها)بزهکاریها( برای کودکان و نوجوانان در اضمحلال شخصیت انسانی و نابسامانی اجتماعی امروزه و تأثیر مستقیم آن در آینده، از آموزههای شیعی در ایران به عنوان عامل نظارت درونی پرداخته میشود. باتوجه به مباحث فوق، در این پژوهش میزان رابطه آموزههای شیعی در کاهش آسیبهای اجتماعی دانشآموزان دوره اول متوسطه)مقطع راهنمایی(درناحیه 4 استان قم بررسی شده است. هدف اساسی این پژوهش، بررسی چگونگی پیوند این دو متغیرومطالعه تأثیر آموزههای شیعی در کاهش آسیبهای اجتماعی است که فرضیه اصلی میباشد. این پژوهش ازنوع پیمایش اجتماعی بوده وبرای جمعآوری دادههای پژوهش از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل دانش آموزان دوره اول متوسطه حوزه 4 استان قم درسال 3131 است که با استفاده ازفرمول کوکران 170 نفر به عنوان حجم نمونه و بااستفاده ازنمونه گیری تصادفی و برای اعتبار و پایایی از آلفای کرونباخانتخاب و بررسی شده است. اعتبارسنجههایآموزههای شیعه، 77 % و اعتبارسنجههای آسیبهای اجتماعی)بزهکاری(، 71 % تأیید گردیده است. در ضمن 5 فرضیه فرعی هم در این تحقیق آورده شده که عبارت اند از؛ 3 مناسک جمعی مثل ماه محرم، ماه رمضان و... در کاهش - آسیبهای اجتماعی کودکان تأثیردارد؛ 2 بزهکاری کودکان)دانش آموزان( پسر بیشتر از دختران - میباشد؛ 1 آسیب های اجتماعی دانشآموزان تنبل بیشتر است؛ 4 هرچقدر کنترل اجتماعی در - - فرد افزایش یابد، بزهکاری کاهش مییابد. 6 انحرافات دانشآموزان بیشتردراقشار کم درآمد - جامعه دیده میشود. که در این میان چهار فرضیه؛ مناسک جمعی، جنس، تحصیلات پاسخگویان و کنترل اجتماعی تأیید شده است بنابراینیافتههای تحقیق رابطه میان دو متغیر بالا را تأیید میکنند. نوع رابطه منفی بوده و بیانگراین است که با افزایش میزان همبستگی آموزههای شیعی، شاهد کاهش میزان گرایش به بزهکاری دانشآموزان هستیم.