بررسی تغییرات ساختاری و رابطه آن با رشد و توسعه اقتصادی، توجه بسیاری از اندیشمندان اقتصادی را بخود جلب نموده است. یکی از مهم ترین مبناهای فرضیه تأثیرگذاری تغییرات ساختاری بر رشد و توسعه اقتصادی این است که در صورت نبود هم شکلی و هماهنگی در عملکرد و بازدهی عوامل میان بخش ها، تخصیص منابع به بخش های دارای بهره وری بالاتر به رشد کمک می نماید. پس برای درک ساختار اقتصادی و اتخاذ سیاست های اقتصادی، بررسی و تحلیل روابط بین بخشی فعالیت های اقتصادی ایران ( بخشهای تولیدی کالا و خدمات ) با اهمیت و ضروری می باشد. در این مقاله، با استفاده از جداول داده-ستانده سال های 1365، 1376 و 1380 اقتصاد ایران به قیمت ثابت سال1365 به گونه افراز شده، به بررسی و تحلیل ارتباط بین بخشی فعالیت های اقتصادی ایران می پردازیم. بدین منظور، ضریب های فزاینده داخلی و خارجی بخش های تولیدکننده کالا و خدمات و نرخ انتشار داخلی را مخاسبه نمودیم. نتایج حاکی از افزایش وابستگی خارج بخشی بخش های کالایی به بخش های خدماتی و کاهش نقش خود یاری و وابستگی درون بخشی صنعت می باشد. همچنین بخش هایی کالایی با توسل به بخش های خدماتی رشد نموده اند.