موجودات در معرض مقداری کبالت در هوا ،آب و غذا قرار دارند؛ که ممکن است اثرات مضری روی ارگان های مختلف داشته باشد. کبالت یک عنصر کمیاب ضروری برای پستانداران محسوب شده و در سنتز ویتامین b12 ضروری می¬باشد. کبالت ماده سمی نیست ولی در معرض قرار دادن حاد آن اثرات سمی بر موجود زنده دارد. ثابت شده ¬است که کبالت از جفت عبور کرده و وارد خون جنینی و مایع آمنیوتیک می¬شود و نشان داده شده است که اثرات سمی جنینی دارد. همچنین کرومیوم به عنوان یک عنصر کمیاب ضروری شناخته شده¬ است که برای تغذیه انسان و حیوانات ضروری می¬باشد. همچنین اثبات شده¬ است که کرومیوم در in vivo اثرات آنتی¬اکسیدانی دارد . کلیه، از جمله ارگان های است که جریان خون به مقدار فراوان در آن جریان دارد. با توجه به وجود عناصر سمی فراوان در جریان خون و گذر جریان بافت خونی برای تصفیه در مراحل مختلف ترشح ، بازجذب و دفع، این مواد می تواند بر سلول های اپیتلیال لوله های ادراری نفرون، اثر تخریبی داشته باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات در معرض قرار دادن حاد کبالت¬ کلراید و کرومیوم¬ کلراید بر تکوین کلیه موش است. موش¬های باردار در روز¬های 14-12 بارداری تحت تزریق درون¬ صفاقی قرار گرفتند. تیمارهای 2 تا 6 به ترتیب غلظت¬های کبالت 10، کبالت 40، کرومیوم 50، کبالت 10 کرومیوم 50 و کبالت 40 کرومیوم 50 میلی-گرم به ازای هر کیلو¬گرم وزن بدن دریافت کردند. بعد از به دنیا آمدن نوزادان، نوزادان ماده در دو گروه، روزهای 21 و 60 تشریح شدند و کلیه چپ آنها جداسازی شد. سپس کلیه ها برای بررسی های میکروسکوپی تثبیت، برش گیری و رنگ آمیزی شدند. مقایسه بافت¬شناسی گروه¬های تیماری نشان داد که، کبالت کلراید تکوین کلیه را تحت تأثیر قرار می¬دهد که با کاهش اندازه گلومرول، نازک شدن بخش قشری کلیه و کاهش تعداد گلومرول ها همراه بود همچنین تغییراتی نیز در فرم نرمال گلومرول ها به چشم می خورد. در گروهی که هر دو ماده را دریافت کرده بودند، کرومیوم کلراید تا حدودی باعث جبران اثرات سمی کبالت کلراید شده بود. ((p<0.05. یافته ها نشان داد که کبالت کلراید دارای اثرات مهاری و طولانی روی تکوین و عملکرد کلیوی است و چنانچه جاندار نمونه همزمان با کبالت کلراید، تحت تیمار با کرومیوم کلراید قرار گیرد، اثرات سمی ناشی از کبالت کلراید تخفیف یافته و تا حدودی جبران می شود .