در این تحقیق یک زیست حسگر الکتروشیمیایی جدید جهت بررسی میزان تخریب dna و مقایسه ی اثر آنتی اکسیدانی برخی ترکیبات ارائه شده است. در ساخت این زیست حسگر از نانولوله های کربنی و مخلوط آن ها با ترکیبات پلیمری کیتوزان جهت ساخت زیست حسگر بر پایه ی dnaاستفاده شد. سپس عوامل مختلف از جمله مقدار پلی الکترولیت کیتوزان و mwcnts، زمان قرارگیری در نانوکامپوزیت chit-mwcnts، غلظت dna و زمان قرارگیری chit-mwcnts/pge درون محلول dna بهینه سازی شد. بررسی تخریب dna با اندازه گیری تغییر مقاومت انتقال بار با روش اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی و همچنین تغییر سیگنال اکسایشی بازهای گوانین و آدنین dna و ایجاد سیگنال جدیدی در پتانسیل 52/0 که مربوط به 8-اکسوگوانین است دنبال شد. سپس مقایسه ای بین قدرت تخریب دوپامین در حضور یون های فلزی مس(ᴨ) و آهن(ш) انجام شد. بررسی ها نشان داد که دوپامین در حضور مس(ᴨ) باعث کاهش بیشتر مقاومت انتقال بار ودر نتیجه تخریب بیشترdna می شود لذا مس(ᴨ) جهت ادامه مطالعه انتخاب شد. غلظت دوپامین، نسبت غلظتی دوپامین به مس(ᴨ) و همچنین زمان قرارگرفتن dsdna/chit-mwcnts/pge درون محلول مخرب از عوامل دیگری بودند که مورد بررسی قرار گرفت. سپس قدرت آنتی اکسیدان های گلوتاتیون وآسکوربیک اسید در دو حالت مقایسه شد: 1) قرار گرفتن الکترود درون محلول مخرب وآنتی اکسیدان به صورت همزمان و بررسی نقش بازدارندگی آنتی اکسیدان در مقابل تخریب. 2) قرار گرفتن الکترود درون محلول مخرب و تخریب dna، سپس ترمیم تخریب توسط آنتی اکسیدان ها. نتایج نشان داد که آنتی اکسیدان گلوتاتیون در هر دو حالت باعث کاهش سیگنال 8-اکسوگوانین و افزایش مقاومت انتقال بار می شود ولی در حالت اول به غلظت کمتری از آنتی اکسیدان جهت بازدارندگی تخریب احتیاج بود. آنتی اکسیدان آسکوربیک اسید در حالت اول که همزمان با محلول مخرب استفاده شد باعث تبدیل مس(ᴨ) به مس(ɪ) شد که این عامل تخریبdna را افزایش داد در حالی که در حالت دوم آسکوربیک اسید باعث کاهش سیگنال 8-اکسوگوانین و افزایش مقاومت انتقال بار و ترمیم dna تخریب شده شد. لذا آسکوربیک اسید می تواند نقش ترمیمی در برابر این تخریب داشته باشد. همچنین نتایج نهایی نشان داد که گلوتاتیون آنتی اکسیدان موثرتری می باشد