با توجه به نقش و اهمیت روز افزونی که سند رسمی در تثبیت و تنظیم و حفظ حقوق عامه در جامعه دارد ، تامین و حفظ و صیانت از اعتبار اسناد رسمی از ضروریات حتمی و فوری هر جامعه می باشد به نحوی که آحاد جامعه در سایه اعتبار و استحکام این اسناد، احساس امنیت و آسایش کنند. بدین منظور است که قانونگذار اصل را براعتبار اسناد رسمی قرارداده است. این اصل که خود برمبنای فرض اعتماد به مامور رسمی تنظیم کننده سند و درستی عمل او در رعایت مقررات و در حیطه صلاحیت وی می باشد،آنچنان ظن قوی ای درصحت مفاد سندرسمی و انتساب آن به امضاء کنندگان آن ایجاد می کند که برای اثبات وقایع و اجرای مفاد آن کافی است و نیاز به تایید اضافی ندارد. لذا قانونگذار بر پایه اصل اعتبار اسناد رسمی، حمایت های قانونی و آثار ویژه ای به سند رسمی اعطا نموده است. با این حال ممکن است در جریان تنظیم و صدور اسناد رسمی و به کار گیری آن ها مسائلی چون مخالفت مفاد سند با قوانین، نظم عمومی و اخلاق حسنه ، عدم رعایت شرایط اساسی در تنظیم و صدور سند، جعل، اشکال، اشتباه و ابهام در مفاد سند رسمی ، تعارض مندرجات سند رسمی با سایر ادله اثباتی پیش آید که حسب مورد، موجب زوال اعتبار اسناد رسمی یا کاهش اعتبار اسناد رسمی گردد. لذا نگارنده در این تحقیق شرایط موجد اعتبار اسناد رسمی را با تاکید و تکیه بر مقررات تنظیم و ثبت اسناد در دفاتر اسناد رسمی، مفصلا مورد بحث و بررسی قرارداده و با شناسایی و بر شمردن آثار و امتیازات اسناد رسمی و مقایسه آن با اسناد عادی درجهت تقویت چهره سند رسمی به عنوان دلیلی برترگام برداشته است. همچنین، به دلیل اهمیت اعتبار اسناد رسمی و لزوم صیانت و جلوگیری ازتزلزل اعتبار آنها، با استعانت از نصوص قانونی و تجربه عملی سعی شده تا راهکارهای مناسبی در جهت صیانت از اعتبار اسناد رسمی ارائه شده و موجبات زوال و کاهش اعتبار اسناد رسمی نیز بررسی و دسته بندی گردد.