مینی مالیسم جریانی است با مولفه ها و ویژگی های خاص خود که قابلیت تطبیق و تحلیل با بسیاری از حکایات و قصص کوتاه ادبیات کلاسیک فارسی را داراست. از طرفی مثنوی مولوی نیز به دلیل اشتمال بر حکایات اخلاقیِ کوتاه تا حد زیادی دارای قابلیت های مینی مالیستی است و می توان حکایت های کوتاه آن را با ویژگی های داستان های مینی مال سنجید. ویژگی هایی چون ساده، کوتاه و کم حجم بودن، داشتن زبان تصویری، واقع گرایی، محدودیّت زمان و مکان و . . . که در این پژوهش به آن ها پرداخته ایم، به صورت بارزی در این حکایات جلوه گر است. پس از تطبیق حکایت های کوتاه سه دفتر اول مثنوی با مولفه های داستان های مینی مالیستی و همچنین تحلیل ساختاری این حکایت ها، به این نتیجه رسیده ایم که حکایت های کوتاه سه دفتر اول مثنوی علاوه بر دارا بودن شاخصه های داستان های امروزی از لحاظ اشتمال بر انواع عناصر داستانی، به طرز اعجاب آوری قابل تطبیق با داستان های مینی مال نیز می باشد. البته علاوه بر وجوه اشتراک فراوان میان حکایت های مثنوی با داستان های مینی مال، وجوه افتراقی نیز میان آن ها وجود دارد؛ از جمله وجود شخصیت های متفاوت در حکایت های مثنوی و قضاوت شخصی مولوی در مورد آن ها که این امر نتیجه ی جدا بودن خاستگاه ادبی و همچنین فاصله ی زمانی میان تألیف مثنوی با عصر ظهور سبک های داستان نویسی نوین است. کلید واژه: مینی مالیسم، مثنوی معنوی، مولانا، داستان، واقع گرایی، شخصیت.