در این نوشتار، با عنایت به رویکرد نظری پی یر بوردیو در خصوص صورت بندی میدان های اجتماعی و با استفاده از روش ساختارگرایی تکوینی، که گلدمن و بوردیو از آن بهره گرفته اند، در پی شناسایی قطب-بندی میدان تولید نقاشی در ایران، سال های (1390-1376) بوده ایم. سپس با تمرکز بر قطب وابسته و شناسایی خرده قطب های درون آن، به تغییر و تحولاتی که این قطب پیموده خواهیم پرداخت. با شناسایی و بررسیِ دو خرده قطب دولتی و خرده قطب بازار که خود متشکل از بازار داخلی و بازار خارجی است، به این نتیجه می رسیم که از سالهای 76 تا 84، قطب وابسته میدان نقاشی ایران به سمت خرده قطب دولتی نزدیک شده و از سالهای 84 تا 90 به سمت خرده قطب بازار گرایش پیدا کرده است.