امروزه با پیشرفتهای تکنولوژی و استفاده از مواد مهندسی جدید با سختی بالا نظیر سرامیکها، سوپر آلیاژها و کامپوزیتها و همچنین پاسخ گویی به تقاضای صنایع مختلف برای افزایش کیفیت و بازده ی فرایندها به طور همزمان، فرایندهای تلفیقی از اهمیت ویژه ای برخوردار گشته اند. برای بهبود عملکرد فرایند پرداخت کاری سایشی مغناطیسی (maf) در قطعاتی با سختی بالا از روش هایی همچون افزودن الکترولیت در محیط ماشین کاری که پرداخت کاری سایشی مغناطیسی الکترولیتی (emaf) نام گرفت، استفاده شده است . با این حال، مشکلاتی همچون سمی بودن الکترولیت، خطرساز بودن آن برای محیط زیست در دوران گرم شدن زمین و همچنین محدودیت در انتخاب قطعه کار غیر رسانای الکتریکی در فرایند emaf وجود دارد. بنابراین، پرداخت کاری سایشی مغناطیسی به کمک امواج مافوق صوت (uamaf) به منظور افزایش عملکرد فرایند maf مانند بهبود کیفیت سطح و کاهش زمان پرداخت کاری بدون محدودیت های ذکر شده توسط محققان معرفی گردید . هدف از این پژوهش بررسی پارامترهای موثر در فرآیند uamaf شامل توان نوسانات التراسونیک، سرعت دورانی ابزار، فاصله بین ابزار و قطعه کار و وزن ذرات ساینده مغناطیسی و تعیین اثرات آن بر روی تغییرات صافی سطح و مقایسه با فرایند maf می باشد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که اعمال نوسانات التراسونیک به قطعه کار در فرآیند uamaf در هر سطح از توان باعث کاهش زبری سطح قطعه کار نسبت به فرآیند maf می گردد. با افزایش پارامترهای توان التراسونیک و وزن پودر ساینده مغناطیسی زبری سطح نمونه ها کاهش یافته است. همچنین فاصله بین ابزار و قطعه کار و سرعت دورانی ابزار دارای یک مقدار بهینه می باشد. پارامترهای وزن پودر ساینده مغناطیسی، فاصله بین ابزار و قطعه کار، توان التراسونیک و سرعت دورانی ابزار به ترتیب دارای بیشترین تأثیر بر صافی سطح حاصل از فرآیند uamaf بوده است و پارامترهای بهینه بدست آمده از تحلیل سیگنال به نویز در روش طراحی آزمایش ها با رویکرد تاگوچی عبارتند از: وزن ذرات ساینده مغناطیسی 7gr، فاصله بین ابزار و قطعه کار 1.5mm، سرعت دورانی 1000rpm و توان التراسونیک 80 الی 100 درصد.