چکیده : شته جالیز (hom.: aphididae) aphis gossypii یکی از آفات مهم گلخانه ای در منطقه سیستان می باشد که با توجه به شرایط آب و هوایی گرمسیری و نیمه گرمسیری این منطقه همه ساله باعث بروز خسارات فراوانی در محصولات این منطقه شده است. استفاده مکرر از حشره کش هایی همچون ارگانوکلرین ها، ارگانوفسفا ت ها، کاربامات ها، پیرتروییدهای مصنوعی سبب تکامل مکانیسم مقاومت آفات به چندین حشره کش شده است.که از جمله می توان به غیر سمی کردن آفت کش ها با بالاترین استراز ها اشاره کرد. همچنین اثرات زیان آور مواد شیمیایی بر سلامت انسان و محیط زیست باعث توسعه کاربرد عوامل میکربی در قالب کنترل تلفیقی حشرات آفت شده است. قارچ های بیمارگر حشرات به عنوان دشمنان طبیعی حایز اهمیت اند و از پتانسیل بالایی برای کنترل آن ها برخوردارند. در این پژوهش اثر جدایه های قارچی lrc190 از قارچ lecanii lecanicillium و tc11 از قارچ beauveria bassianaبه عنوان عامل کنترل بیولوژیک روی مرحله رشدی حشره کامل شته aphis gossypii در شرایط آزمایشگاهی با دمای 1± 23 درجه سانتی گراد، رطوبت نسبی 5 ± 65 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی مورد بررسی قرار گرفت. بر این اساس? حساسیت حشرات کامل آفت به قارچ با روش آلوده سازی پاششی بررسی شد. اثر غلظت های104، 105، 106 ? 107 ? 108 اسپور قارچ در میلی لیتر و شاهد (آب مقطر به همراه توئین 20 درصد) در چهار تکرار برای هر غلظت و مرگ و میر آن ها در مدت 10 روز برای هر دو قارچ بیمارگر مورد محاسبه گردید. طی بررسی های انجام شده، کمترین میزان تلفات در قارچ lecanii lecanicillium و beauveria bassiana مربوط به غلظت 104 اسپور در میلی لیتر به میزان 63/23 و 20 و بیشترین تلفات مربوط به غلظت 108 اسپور در میلی لیتر به میزان 69/92 و 81/81 درصد بود و میزان lc50 هر دو قارچ به ترتیب 105×2/6 و 106×29/1 محاسبه شد. روند افزایش مرگ و میر در جمعیت شته ها با افزایش غلظت رابطه مستقیم داشت. با توجه به نتایج حاصل از زیست سنجی؛ می توان نتیجه گیری نمود که کاربرد قارچ های بیمارگر حشرات lecanii lecanicillium و beauveria bassiana اثرات مثبتی در کنترل آفت مورد نظر در سیستان دارد.