گسترش سریع شهرها، اکثر کشورهای جهان را با مشکلات متعددی مواجه ساخته است .تعداد زیادی از صاحب نظران معتقدا افزایش جمعیت علت اولیه ی گسترش سریع شهرها محسوب می شود و چنانچه رشد و گسترش کالبدی و فضایی شهر کنترل نگردد و برنامه ای برای آن اندیشیده نشود ، پدیده ای به نام اسپرال شهری یا پراکنش افقی بی رویه را به وجود خواهد آورد . به دلیل مسائل شهری به وجود آمده درکلانشهر اهواز و تبعاتی که گریبانگیر موقعیت حساس و خطیر این شهر روبه رشد شده است ، در این پژوهش برآن شدیم که تحقیقات و مطالعات بیشتری پیرامون مسائلی از قبیل عوامل موثر برگسترش فضایی و تعیین فرم فضایی کنونی این شهر بپردازیم. هدف اصلی این پژوهش تعیین مهمترین عوامل در گسترش فضایی شهر و همچنین تعیین فرم کنونی شهر از طریق شاخص های عملکردی است. روش پژوهش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی است که برای مشخص کردن مهمترین عوامل در گسترش کلانشهر اهواز ، نظرسنجی دلفی و مدل fahp و مدل هلدرن را مورد استفاده قرار داده ایم و در ادامه برای تعیین فرم فضایی این کلانشهر طی دوره 1375 تا 1390 از مدل های آنتروپی شانون و ضریب آماره موران استفاده کرده و وضعیت را برای دوره های مختلف مورد مقایسه قرار داده ایم . نظریات کارشناسان برای تعیین مهمترین عامل گسترش فضایی شهر حاکی از آن است که عامل اجتماعی (جمعیتی ) تاثیر گذارترین عامل است ونتایج مدل هلدرن در دوره 90-1345 نیز 68 درصد عامل جمعیتی را در گسترش فضایی شهر موثر دانسته است . بررسی و مقایسه دوره های مختلف سالهای 1375 ، 1385 و 1390 با استفاده از آنتروپی شانون نشان می دهد فرم فضایی شهر پراکنده بوده و در طی این دوره ها نه تنها از پراکندگی کاسته نشده بلکه شاهد افزایش در این زمینه نیز بوده ایم .ضریب موران جمعیت و مساحت نیز طی همین دورها گویای این است که فرم شهر اهواز ازالگوی تصادفی تبعیت می کند (یعنی در برخی مناطق متراکم و در برخی مناطق پراکنده است ) .