ویبریو های لومینسانس از پاتوژن های فرصت طلب جانوران آبزی، مثل میگوها، می باشند و باعث بیماری و مرگ و میر گسترده در جمعیت این جانداران می شوند و علاوه بر کاهش تولید در استخرهای پرورش میگو، منجر به زیان های اقتصادی زیادی به پرورش دهندگان این آبزیان می گردند. فاکتورهای مختلفی در بیماری زایی این باکتری ها در آبزیان و بقای آن ها درمحیط های آبی موثر می باشد که از جمله آن ها تشکیل بیوفیلم، کروموسنسینگ، سموم خارج سلولی است. به همین دلیل مبارزه با این باکتری ها همواره در دستور کار دارندگان مزارع پرورش آبزیان، از جمله میگو، بوده است ولی از آن جایی که استفاده بی رویه و نامناسب از آنتی بیوتیک ها منجر به پدید آمدن مقاومت آنتی بیوتیکی بسیار گسترده در جمعیت های میکروبی موجود در این استخرها شده است، استفاده از جایگزین های نوین و کم خطر برای آنتی بیوتیک ها در این زمینه، مورد توجه قرار دارد. از جمله این روش های جایگزین ، استفاده از نانوذرات است. در این بررسی جداسازی باکتری های ویبریو لومینسانس از استخر پرورش میگوی جنوب شرق ایران صورت گرفت و جدایه ها شناسایی شدند. نانوذرات اکسید روی با میانگین اندازه ذرات 31/12 نانومتر سنتز و اثر ضد میکروبی نانوذرات علیه جدایه ها با تعیین mic و mbc مورد بررسی قرار گرفت. mic و mbc برای هر سه جدایه برابر با mg/l100 به دست آمد. از طرفی باکتری های بیولومینسانس طبیعی به علت دارا بودن کاست ژنی کامل lux می توانند خود شاخص خوبی برای تعیین سمیت بعضی از مواد شیمیایی، مثل نانومواد، باشند. به همین منظور، در این پژوهش سمیت نانوذرات با سنجش تغییرات میزان نشر نور لومینسانس جدایه ها، به دو روش سنجش مزمن و حاد، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین نقش نانوذرات اکسید روی در کاهش بیوفیلم تشکیل شده توسط سه جدایه ارزیابی شد. طبق نتایج به دست آمده از سنجش آزمون سمیت و بررسی تأثیر نانوذرات بر میزان بیوفیلم تشکیل شده توسط جدایه ها، نانوذرات اکسید روی با غلظت کمتر از mic، علاوه بر اثر سمی علیه باکتری، باعث کاهش بیوفیلم تشکیل شده توسط جدایه ها می شود. واژگان کلیدی: باکتری های بیولومینسانس،16s rrna ، نانوسیال اکسید روی، مهار رشد