یکی از ویژگی های فضاهای عمومی دسترسی بدون محدودیت برای عموم افراد است.این تعریف به این معنی است که کلیه اقشار جامعه از هر گروه، سن،جنسیت و ... بتوانند بدون هیچ گونه محدودیتی امکان استفاده از این فضاها را داشته باشند.اما در ایران نیز مانند بسیاری از جوامع ،زنان به دلیل حاکمیت ارزش های مرد سالارانه، در استفاده از فضاهای شهری با محرومیت مواجه شده اند و در حقیقت حق زنان به واسطه جنسیتشان، نسبت به شهر از بین می رود.در این میان ایجاد فضاهای جنسیتی مانند بوستان های بانوان، می تواند با فراهم کردن بستری برای زنان راه حل مناسبی برای دست یابی آن ها به حقشان نسبت به شهر باشد،به این ترتیب سوال اصلی پژوهش شکل می گیرد : آیا حضور زنان در فضاهای جنسیتی می تواند حق آن ها را نسبت به شهر ارتقاء دهد؟ برای پاسخ به این سوال، این پایان نامه با تأکید بر بوستان های بانوان و به صورت موردی بوستان بهشت مادران واقع در منطقه 3 شهردای تهران را مورد بررسی و مطالعه قرار می دهد.روش تحقیق از نوع پیمایشی و جمع آوری اطلاعات از طریق پرسش نامه و مشاهده می باشد.دو پرسش نامه با مقیاس لیکرت تهیه شد که یکی هنگامی که پارک مخصوص بانوان است و دیگری در روزهای تعطیل که پارک خانوادگی است پر شده است.برای آزمون فرضیات از آزمون همبستگی پیرسون و اسپیرمن استفاده شده است.سپس با استفاده از آزمون تی مستقل و آزمون من ویتنی شاخص های موثر بر متغیرها در دو حالت بانوان و مختلط با یکدیگر مقایسه شدند.نتایج پژوهش نشان میدهد عوامل موثر بر حضور زنان در فضا شامل امنیت،دسترسی،امکانتحرکوداشتنآشکاریوصدامی باشد.همچنین راحتی،تعهدوتعلقعواملتقویتکنندهوترس،هنجارهایفرهنگیومذهبی،روابطقدرتونداشتنقدرتتصمیمگیریوحق انتخابعواملمحدودکنندهدستیابیحقزناننسبتبهشهرخواهدبود.علاوه بر آن هنگامی که پارک به بانوان اختصاص داردشاخص های امنیت،امکانتحرکوداشتنآشکاریوصدا،راحتی،تعهد،تعلق و بیشتر است و احساس ترس، نداشتن قدرت تصمیم گیری و هنجارهای فرهنگی و مذهبی کمتر.شاخص های دسترسی و روابط قدرت تفاوت معنی داری در دو حالت بانوان و مختلط ندارند