ریشه جنگ ایران و عراق را می توان در معاهده 1975 الجزایر یافت آنجا که صدم حسین به دلیل بی ثباتی داخلی و و نظامی در عرصه بین المللی نسب به ایران بای مذلاکراتی حاضر می شود که به ضعم مقامات عراقی صدام حسین بازنده متنفذ آن بود و تصمیم گرفته شد تا مرز دو شور بر اساس خط تالوگ تعیین شود با انقلاب 1357 ایران صدام که شرایط محیطی و بین المللی را مساعد می دید از یک سو خلا قدر در منطقه و از سوی دیگر عدم ثبات سیاسی ایران می توانست صدام حسین را به رویاهایش که همانا رهبری جهان عرب و انظمام خوزستان و آبادان به کشورش حقارت ناشی از بیمان الجزایر را جبران کند و جنگی را آغاز کرد تا با حمایتهای بیدا و بنهان غرب خود بیروز میدان باشد