شبکه های حسگر بیسیم به دلیل پتانسیل بالایی که در کاربردهای مختلف دارد علاقه بسیاری از محققان را در سال های اخیر به خود جلب نموده است. گره های حسگر دستگاه های متحرک ارزان قیمتی هستند که توان پردازش و منبع انرژی محدود دارند. گره های حسگر می توانند اطلاعات را از محیط محلی دریافت نموده، داده ها را پردازش کرده و داده های حس شده را به به کاربر برگرداند. با توجه به ماهیت چند هاپی شبکه گیرنده بیسیم، ممکن است ازدحام با درجات مختلف در نقاط گوناگون شبکه احساس شود. یکی از منابع اصلی این ازدحام وجود ترافیک همگرا به سمت ایستگاه مرکزی (که گاهی اوقات چاهک نامیده می شود) می باشد. با افزایش میزان ترافیک به سمت ایستگاه مرکزی، کل شبکه و به خصوص گره های مجاور ایستگاه مرکزی با میزان بیشتری از ازدحام مواجه خواهند شد. تا زمانی که ازدحام شناسایی نگردد و روش مناسبی برای مقابله با آن اتخاذ نگردد تعداد زیادی از بسته های اطلاعاتی به علت عدم فضای کافی برای بافر نمودن بسته ها از بین می رود. از دست رفتن بسته های اطلاعاتی باعث می شود تا نیاز به ارسال مجدد بسته ها احساس شود در حالی که این امر سبب از بین رفتن مقدار قابل توجهی از انرژی و تاخیر در دریافت به موقع اطلاعات گردد. این امر باعث بوجود آمدن ایده طراحی لایه انتقال خاص جهت شبکه های حسگر بیسیم شده است. در این پایان نامه به بررسی تحقیقات انجام شده پیرامون ویژگی های لایه انتقال شبکه حسگر بیسیم و مطالعه دقیق تحقیقات انجام شده که منجر به ارائه پروتکل های لایه انتقال این شبکه گردیده است پرداخته شده است. همچنین میزان کارایی tcp و متغیرهای آن را در شبکه های خود تنظیم بررسی می نماییم و با ایجاد تغییراتی در شیوه ارسال این متغیرها تغییرات کارایی را رصد می نماییم.