پژوهش حاضر به بررسی میزان دینداری دانشجویان در ابعاد مختلف (اعتقادی (باور)، مناسکی (عبادی)، شرعی، فکری (دانش دینی) ، تجربی (تجربه ی دینی) ، شرعی و پیامدی) می پردازد. جامعه ی آماری پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد (در مجموع 8519 نفر) دانشگاه الزهراء (س) در نیمسال دوم تحصیلی سال 92-93 می باشد که از این تعداد 440 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. روش تحقیق، پیمایشی و با هدف توصیف داده ها می باشد. به منظور گردآوری داده ها از تکنیک پرسشنامه ای با مولفه های اسلامی و مبتنی بر مدل گلاک و استارک که آلفای کرونباخ گویه ها در بعد باور 0.96، بعد عبادی0.93، بعد دانش دینی0.94، بعد شرعی0.88، بعد تجربه ی دینی0.91و بعد پیامدی0.70 می باشد استفاده شد. از طریق نمونه گیری در دسترس داده های کمًی حاصل شد و با استفاده از دو شیوه ی آمار توصیفی و استنباطی و با بهره گیری از نرم افزار spss به توصیف و تبیین داده ها پرداخته می شود. یافته های پژوهش نشانگر این هستند که میزان دینداری دانشجویان در همه ی ابعاد، در سطح بالایی قرار دارد. آنان به اصول دین و بعد باور بیشترین پایبندی را دارند و در انجام اعمال جمعی دینی پایبندی کمتری نسبت به سایر ابعاد دینداری مشاهده می شود. در میزان دینداری دانشجویان، میان سطح کارشناسی و کارشناسی ارشد تفاوت معنی داری وجود دارد و حاکی از بیشتر بودن این میزان در دانشجویان کارشناسی ارشد می باشد. در میان ابعاد دینداری تنها در بعد عبادی بین دو گروه فوق تفاوت معنی دار وجود دارد. در میزان دینداری در میان ترم های آغازین و میانی و پایانی نیز تفاوت معنی داری مشاهده شد به گونه ای که در ترم های ابتدایی ورود به دانشگاه میزان دینداری بیشتر و این میزان در ترم های میانی کمتر از ترم های آغازین و در ترم های پایانی و دانش آموختگی میزان دینداری به نسبت ترم های پیشین کاهش یافت. بر اساس نتایج این پژوهش در مجموع می توان گفت با در نظر گرفتن متغیر های سن ، وضعیت تاهل ، وضعیت اشتغال (دانشجو ، دانشجوی شاغل ، دانشجوی خانه دار) تفاوتی در میزان دینداری افراد مشاهده نمی شود . همچنین می توان گفت که با در نظر گرفتن متغیر هایی چون فرزند داشتن ، رشته ی تحصیلی مقطع دبیرستان (دیپلم) ، وضعیت اقتصادی (درآمد) ، شهر محل سکونت ، ترم تحصیلی ، مقطع تحصیلی و رشته ی تحصیلی در میزان دینداری افراد تفاوت مشاهده می شود.