زبان هر ملت آینه تمام نمای فرهنگ و تاریخ و اندیشه آن ملت است. با نگاهی به زبان هر قوم، می‏توان تاریخی را که پشت سر گذاشته است مشاهده کرد. زبان به عنوان نماد هویت ملی جایگاهی ویژه در نزد مردمان دارد و حفظ آن برای ایشان، چونان میراثی گرانقدر، ارزشمند است. از این رو، سره‏ گرایان برای حفظ هر چه بیشتر زبان، از تأثیر زبان‏های دیگر بر آن، به ویژه در قلمروی ادبیات، می‏پرهیزند. ترجمه نیز، به عنوان شاخه ‏ای از ادبیات، می‏تواند عرصه‏ ای برای سره ‏نویسی باشد. در این پژوهش، سعی داریم ابتدا سره ‏نویسی زبانشناختی و سره‏ نویسی سبک‏ شناختی را مورد مطالعه قرار دهیم و سپس، با نگاهی بر ترجمه رنه اثر شاتوبریان که به دست میرجلال‏ الدین کزازی، سره‏ نویس معاصر زبان فارسی، انجام شده است، تأثیرات سره‏ نویسی بر ترجمه را بررسی کنیم و امکان سره‏ نویسی زبانشناختی را، در ترجمه به زبان فارسی، مورد بررسی قرار دهیم.