چکیده شهر فضایی کالبدی- کارکردی برای انجام انواع فعالیت های انسانی است و آراستگی و زیبایی محیط آن آرامش روح و روان را برای شهروندان در بر دارد. پدیده ها و عوامل سازنده یک شهر از نگاه بصری و دید شهروندان شامل دو بخش می باشد. بعضی از فعالیت ها درون فضاهای شناخته شده جریان دارد که در حالت عادی برای همه شهروندان قابل مشاهده نیست، اما بخش دیگر فعالیت ها و فضاهای شهر در عرصه دید و مشاهده شهروندان قرار دارد که این جنبه ها مربوط به سیمای شهر است . در این میان نمای ساختمان به عنوان پل ارتباطی بین فضای داخلی و خارجی مهمترین عامل برای معرفی تمام ویژگی های یک ساختمان است. امروزه افزایش جمعیت شهر تهران منجر به افزایش سرعت ساخت و ساز ،اعمال سلایق شخصی و غیر حرفه ای کارفرمایان ( که اغلب همان شهروندان و کاربران اصلی بنا هستند) در قالب استفاده از حقوق شهروندی و سهم خود از جداره شهری و درنتیجه ایجاد الگوها و سبک های متفاوت در معماری ساختمانها ،به ویژه در نمای آنها گشته است. همین آشفتگی در طراحی نماها موجب ایجاد سیمای گوناگون شهری در هر نقطه از شهر تهران گشته است.آشفتگی بصری روزافزون شهرها میتواند تاثیرات مخربی بر روح و روان شهروندان داشته باشد ؛ این پژوهش بر این فرض استوار است که توجه بیش از پیش به مقوله طراحی نما از طرف طراحان و معماران و اساتید معماری، همچنین ارائه قوانین مدون با ضمانت اجرایی کافی در ساخت و سازها و طراحی نماها و سیمای کالبدی در سطح شهر میتواند تاثیر مثبتی در سطح کیفی زندگی شهروندان به عنوان کاربر اصلی در ارتباط با سیمای کالبدی بدنه شهری و القاء حس آرامش، خوانایی ،تعلق و..... در کل ویژگی های مثبت ادراکی به آنها باشد. دراین پژوهش برآنیم تا با رویکردی تحلیلی به آسیب شناسی موضوعی نماهای ساختمانی وشناخت مقوله ای به نام ویژگی های ادراکی – رفتاری شهروندان در مواجهه با نماهای شهری و تاثیرات متقابل این دو بپردازیم ، نتیجه این پژوهش شناخت و طبقه بندی عوامل موثر برای پیوند میان دو مقوله مطرح شده و تعامل بین اندیشه های معمارانه طراحی نما وروانشناسی محیط است که نهایتاً بتواند به ارتقاء کیفیت محیط و آرامش روحی روانی شهروندان منجر گردد.