نسبت های اهرم مالی میزان کل بدهی های شرکت را اندازه می گیرند. نسبت های مزبور منعکس کننده ی توانایی شرکت برای پاسخگویی به تعهدات کوتاه مدت و بلند مدت هستند. این نسبت ها از طریق مقایسه ی هزینه های ثابت و سود یا با ارتباط دادن بدهی ها به حقوق صاحبان سرمایه محاسبه می شوند. نسبت های اهرم مالی برای وام دهندگان اهمیت دارد. زیرا نشان می دهد که آیا درآمد شرکت هزینه های ثابت و بهره را پوشش می دهند یا نه و آیا در صورت ورشکستگی دارایی های شرکت برای بازپرداخت بدهی ها کافی هستند یا نه. اگر وام و هزینه بهره بیش از حد باشد امکان ورشکستگی شرکت افزایش می یابد که این مهم در بین شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران نیز نتایج مهمی خواهد داشت. از این رو هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه بین اهرم مالی و نسبت دارایی های مشهود در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1385 تا 1390 بوده که حجم نمونه با توجه به روش غربالگری برابر با 116 شرکت می باشد. در این تحقیق نسبت دارایی های مشهود کوتاه مدت، نسبت دارایی های مشهود بلند مدت و نسبت فاصله دارایی های بلندمدت و کوتاه مدت مشهود به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شده تا ارتباط آنها با نسبت اهرم مالی شرکت مورد بررسی قرار گیرد. در این تحقیق که از داده های پانل (تابلویی) با اثرات ثابت و مدل تلفیقی استفاده شده، نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده های شرکت ها با استفاده از رگرسیون چند متغیره در سطح اطمینان 95% نشان داد که بین نسبت دارایی های مشهود کوتاه مدت (449/0)، نسبت دارایی های مشهود بلند مدت (509/0) و نسبت فاصله دارایی های بلندمدت و کوتاه مدت مشهود (479/0) با نسبت اهرم مالی شرکت رابطه مستقیم معناداری وجود دارد.