در این پژوهش سعی شده است که از منظر فضا و معنای محیط ساخته شده در قالب یک فضای داد و ستد شهری که به شکل موقت و روزانه در محل هایی از شهر تهران شکل می گیرد، نگاهی به این قشر از فروشندگان که بازارهای موقت را برای امرار و معاش خود در نظر گرفته اند، بیندازیم و در حیطه ی طراحی به حل مشکلات این گروه بپردازیم. شهر ویترین عرضه تفکرات جامعه به دنیای بیرون و بستر شکل گیری حیات مدنی است، و طراحی ابزاری برای عینیت بخشیدن به آن است. هدف از این پژوهش نشان دادن این مقوله است که چگونه می توان به مبلمان شهری به عنوان پدیده ای فراتر از یک عنصر تزئینی در طراحی شهری نگریست و نقش کلیدی آن را در شکل دهی مفهوم فضا و مکان کاربری مورد بررسی قرار داد.در یک نگاه واضح تر ، تعامل میان طراحی صنعتی و منظر شهری در زندگی شهری مورد بررسی قرار می گیرد. در این بررسی ابتدا به تعاریف مفهوم محیط ساخته شده متاثر از عناصر محیطی مبلمان شهری نظری می اندازیم سپس با مطالعه موردی جمعه بازار تهران به جستجوی نقش مبلمان موقت شهری در شکل گیری این فضاهای موقت می پردازیم و در انتها راهکارها و چشم اندازهایی را که برای طراحی عناصر تکمیلی شهری می تواند ملاک واقع شود، مرور می گردد. نقش طراحی مبلمان شهری مناسب فضای کاربری در شکل گیری فضا و بار معنایی و ادراکی ای که به محیط می بخشد، موضوع اصلی این پژوهش می باشد. هدف پژوهش از نوع مطالعات توصیفی تحلیلی است و روش پژوهش، پژوهش کیفی می باشد و اطلاعات مورد نیاز آن ، از برداشت های میدانی ، مشاهده رفتار نگاری و مصاحبه با جامعه ی آماری که فروشندگان و مراجعه کنندگان به جمعه بازار می باشند استخراج شده است . روش تحلیل داده ها به صورت کد گذاری باز و محوری انجام شده است. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مبلمان شهری به عنوان یک عنصر اصلی شکل دهی به فضای شهری بار معنایی متفاوتی را با خود به همراه دارد و نقش طراحی در رسیدن به این هماهنگی بسیار پر رنگ است و بازخوردهایی دو سویه بین کاربران محیط و المانهای قرار گرفته در محیط رد و بدل می گردد که نتایج آن در میزان پذیرش و حس خوشایندی از محیط یا رد و عدم قبول آن بسیار تاثیرگذار است. کلید واژه ها : فضای ادراکی شهری ، مبلمان شهری ، بازارهای موقت،