چکیده: به منظور بررسی اثر کود های بیولوژیک و نانو بر کمیت و کیفیت بذور تولیدی لوبیا چیتی، آزمایشی مزرعه ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و 8 تیمار در سال 1392 در شهرستان مشگین شهر اجرا شد. فاکتور ها شامل نانو کلات روی،کود اسید هیومیک و باکتری ریزوبیوم هر کدام در دو سطح (استفاده و عدم استفاده) بود. باکتری ریزوبیوم در مرحله ی کاشت به صورت بذر مال، اسید هیومیک در مرحله چهار برگی با حل کردن 200 گرم از این کود در داخل 20 لیتر آب و نانوکلات روی در مرحله ی نزدیک به گلدهی با حل کردن50 گرم از این کود در داخل 20 لیتر آب و هر دو به صورت محلول در آب مورد استفاده قرار گرفتند. طول کرت ها 3 و عرض کرت ها 5/2 متر، فاصله ی ردیف های کاشت از هم 50 سانتی متر و فاصله ی بین بوته ها در روی ردیف 8 سانتی متر بود. در زمان رسیدگی برداشت به صورت دستی و از دو خط میانی و با حذف حاشیه ها صورت گرفت. استفاده از کود های بیولوژیک و نانوکلات روی از طریق تاثیر مثبت بر شاخص های فیزیولوژیکی (lai، cgr، rgr، nar) سبب استفاده ی بهتر و مناسب تر از عوامل محیطی و از این طریق سبب افزایش تعداد نیام در بوته و وزن هزار دانه و افزایش عملکرد در واحد سطح گردید. این کود ها با تغذیه مناسب بوته ها از عناصر معدنی، سبب افزایش کیفیت دانه های تولیدی می شود. طوری در بررسی قدرت بذر تولیدی نتایج به دست آمده اختلاف معنی داری را از لحاظ میزان هدایت الکتریکی و وزن خشک تولید شده توسط گیاهچه در بین تیمار ها نشان داد. به طوری که کم ترین هدایت الکتریکی و بیش ترین وزن خشک تولیدی گیاهچه در آزمون مستقیم قدرت رویش مربوط به بذوری بود که بوته مادری آن ها با کود نانو کلات روی تیمار شده بودند.