میر صوبدار خان تالپور متخلص به میر، از حاکمان وادیبان خاندان تالپور درهند وفرزند میر فتح علی خان است .برخلاف تمام خاندانش که شیعه مذهب بودند ، وی اهل تسنن بود.از وی کتابهایی باقی مانده،که عبارتند از : 1- مثنوی سیف الملوک که درسال 1247 ه.ق سروده و 1205 بیت دارد 2- فتح نامه که درسال 1244 سروده وبه پیروی از شاهنامه درتاریخ کلهوران وتالپوران است 3- مثنوی شیرین و خسرو درسال 1251 سروده است 4- جدایی نامه 5- ماه ومشتری که درسال 1255 سروده ودرحدود 1506 بیت است .آثار دیگری به نثر دارد مثل: خلاصه التداوی درطب یونانی وخطوط در 1000 بیت . موضوع مورد بحث ما مثنوی ماه ومشتری او ست که به تصحیح قیاسی، تحلیل ونقد توصیفی آن می پردازیم و توضیحاتی درمورد زندگی شاعر، ویژگی های رسم الخطی نسخه خواهیم دادو به صنایع بدیعی ، بیان ، ویژگی های سبکی ، صنایع لفظی ، تحلیل ساختارداستانی و... می پردازیم