چکیده برای هزاران سال، کورکومین در شرق به عنوان یک عامل درمانی برای طیف گسترده ای از بیماری های التهابی، نئوپلاستی و دیگر شرایط استفاده شده است. در سال های اخیر، پتانسیل درمانی بزرگی برای این ترکیب در برابر بیماری های مختلف انسان از جمله سرطان، بیماری های قلبی و عروقی، دیابت، ورم مفاصل، بیماری های عصبی و بیماری hivگزارش شده است. این ترکیب اثرات خود را از طریق کاهش بروز فاکتورهای نسخه برداری التهابی مثل فاکتورهسته ایکاپا-بی(nf-?b) آنزیم هایی مثل سیکلو اکسیژناز2؛ لیپواکسیژناز و سایتوکین هایی مثل فاکتور نکروز توموری ((tnf-? اینترلوکین 1 و اینترلوکین6 انجام میدهد. به دلیل نقش مهم التهاب در اکثر بیماری های مزمن اثر این ماده در بیماری های مزمن مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته است. کورکومین به طور کامل جذب نمی شود؛ فراهمی زیستی خوراکی آن حدود 60% است. این اثر احتمالا به دلیل حلالیت ضعیف و انحلال آهسته می باشد. پراکندگی جامد یکی از روش های موفق در بهبود انحلال دارو، و به دست آوردن فراهمی زیستی بهتر می باشد. چنانچه این سیستم در معرض محیط آبکی قرار گیرد، حامل حل شده و دارو برای انحلال و جذب سریع به صورت ذرات بسیار کوچک آزاد می شود. پلیمرهای سنتتیک آبدوست به طور گسترده ای به عنوان ماده حامل برای پراکندگی جامد بررسی شده اند. 30 pvp k- اغلب به عنوان حامل استفاده می شود. این ماده می تواند حلالیت و انحلال بسیاری از داروهایی که به میزان کم در آب حل می شوند را بهبود بخشد. در این تحقیق ما از این پلیمر جهت افزایش انحلال کورکومین استفاده نمودیم و به این امر مهم دست یافتیم که با افزایش میزان نسبت کورکومین به pvp تا 1:6 میزان انحلال پذیری افزایش می یابد البته بهترین نسبت جهت مصارف انسانی نسبت 1:4 پیشنهاد می شود که با میزان مجاز مصرف pvp برای یک فرد بالغ طبق نظر fao برابری می نماید.