به منظور ارزیابی اثر محلول پاشی غلظت های مختلف سلنیوم و خشکی بر روی عملکرد و اجزای عملکرد ذرت رقم ns640 آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه واقع در منطقه نازلو با طول جغرافیایی 45 درجه و 4 ثانیه و در عرض جغرافیای 37 درجه و 32 ثانیه و در ارتفاع 1320 متر از سطح دریا در سال 1392 به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. تیمار های آزمایشی شامل چهار سطح محلول پاشی سلنیوم (شاهد، 0.162، 0.243 و 0.324 گرم در لیتر) و تیمارهای آبیاری در سه سطح (80 ، 60 و 40 درصد ظرفیت زراعی) بود. نتایج نشان داد که صفات ارتفاع بوته، قطر ساقه، قطر چوب بلال، وزن خشک چوب بلال، تعداد گره، تعداد برگ، تعداد دانه در بلال، وزن هزاردانه، درصد پروتئین، عملکرد پروتئین، کلروفیل a، کلروفیل b، کلروفیل کل، کارتنوئید، قند محلول، پرولین، عملکرد دانه، وزن خشک ساقه، شاخص برداشت، درصد نشت الکترولیت، محتوی نسبی آب برگ، سلنیوم برگ، سلنیوم ساقه، سلنیوم دانه، درصد نیتروژن و درصد پتاسیم تحت تأثیر معنی دار تیمارهای سلنیوم و آبیاری قرار گرفتند و فقط صفت درصد فسفر و عملکرد بیولوژیک بود که تنها تحت تأثیر سلنیوم قرار گرفت و تیمار آبیاری تأثیر معنی داری روی این صفت نداشت. بیشترین ارتفاع بوته (246 سانتی متر)، درصد پروتئین (12/31 درصد) و عملکرد دانه (14678/8 کیلوگرم در هکتار) به ترتیب از تیمار های آبیاری در 80%، 60% و80% ظرفیت زراعی بدست آمد و بیشترین عملکرد بیولوژیک (40539/9 کیلوگرم در هکتار) از لحاظ تیمار های محلول پاشی سلنیوم نیز تیمار سلنیوم با غلظت 0.243گرم در لیتر بالاترین مقدار صفات مذکور را دارا بود. نشت الکترولیت، سلنیوم برگ و کلروفیل کل تحت تأثیر ترکیب تیماری دو تیمار قرار گرفت و بالاترین مقدار کلروفیل کل 33/79 میلی گرم بر گرم مربوط به ترکیب تیماری آبیاری در60% ظرفیت زراعی مزرعه و تیمار محلول-پاشی سلنیوم با غلظت 0.162گرم در لیتر بود.