هدف پژوهش حاضر مقایسه بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و بخشودگی در افراد عادی و در معرض طلاق شهر تهران می باشد.این پژوهش از نوع علی-مقایسه ای (پس رویدادی) است. نمونه مورد پژوهش از دو گروه متشکل از 100نفر افراد عادی(50زن،50مرد) و 100نفر در معرض طلاق(50زن، 50مرد) بوده است. گروه اول به صورت تصادفی خوشه ای از بین مراجعین به مراکز تفریحی(پارک ها) و گروه دوم نیز از بین مراجعه کنندگان به مراکز مشاوره و مجتمع های شورای حل اختلاف شهر تهران انتخاب گردیدند. برای سنجش متغییرهای پژوهش از مقیاس بهزیستی روانشناختی( rspwb)،مقیاس تاب آوری ( cd- ris) و مقیاس بخشودگی استفاده شد.در پاسخ به فرضیه های پژوهش مبنی بر اینکه بین بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و بخشودگی افراد عادی و در معرض طلاق تفاوت معنا دار وجود دارد،نتایج حاصل از تحلیل t-test مستقل نشان داد که میزان بهزیستی روانشتاختی، تاب آوری و بخشودگی در افراد عادی به صورت معنا داری بالاتر از افراد در معرض طلاق است. همچنین در همه متغییرها نمرات مردان و زنان عادی بالاتر از مردان و زنان در معرض طلاق بود.در مجموع نتایج پژوهش حاضر موید آن است که توجه به میزان بهزیستی روانشناختی، تاب آوری و بخشودگی افراد در معرض طلاق می تواند حایز اهمیت باشد. واژه های کلیدی: بهزیستی روانشناختی، تاب آوری، بخشودگی، افراد در معرض طلاق، افراد عادی.