چکیده این پژوهش، با هدف بررسی تأثیر سبک رهبری در رفتارهای منافقانه در ارتباطات بین فردی در سازمان های دولتی شهر رفسنجان مبتنی بر راهبرد روابط علّی میان متغیرها انجام شده است. برای انجام پژوهش، ابتدا پرسشنامه های پژوهش تهیه و پس از اطمینان از پایایی آنها، در بین نمونه 350 نفری از کارکنان قلمرو مکانی پژوهش توزیع شد؛ برای بررسی مقدماتی روایی سازه سنجه از فن تجزیهً مولفه های اصلی و به منظور اجتناب از تهدید واریانس مشترک، آزمون یک عاملی هارمن اجرا شد. برای بررسی فرضیه ها، نخست با استفاده از تحلیل عاملی تأییدی، مدل های اندازه گیری پژوهش در نرم افزار amos graphicsبرآورد و آزمون شدند. برای بررسی مدل های پژوهش، شش شاخص کا اسکوئر، کا اسکوئر بهنجار شده، برازش افزایشی، برازش تطبیقی، توکر- لوئیس و ریشه دوم مربعات خطای برآورد بررسی و ارزیابی شدند. در نتیجه روشن شد که در سطح اطمینان 99 درصد، سبک رهبری مبتنی بر اعتماد مدیریت به کارکنان و رهبری مبتنی بر مراوده ی رهبر با اعضاء، به ترتیب، اثر منفی و مثبت در رفتارهای منافقانه در ارتباطات بین فردی در دو سطح سازمان و گروه کاری دارند. واژگان کلیدی: رفتارهای منافقانه، ارتباطات بین فردی، سبک رهبری، اعتماد، رهبری مبتنی بر مراوده ی رهبر و عضو