هدف پژوهش حاضر «مقایسه کاربرد رنگ واژه ها در هفتپیکر نظامی گنجوی و بخش اساطیری شاهنامه» است. به این منظور، کاربرد توصیفی و استعاری رنگ واژه ها در این دو اثر ادبی فارسی بررسی شده است. روش انجام این تحقیق، تحلیل محتوا و حجم نمونه کلیه رنگ واژه های موجود در هفت پیکر نظامی گنجوی و بخش اساطیری شاهنامه بوده است. جامعه آماری نیز کلیه اشعاری بوده که حاوی رنگ واژه اند. این بررسی در چهار چوب معنی شناسی شناختی انجام شده است. ابزار گردآوری اطلاعات این تحقیق چک لیستهایی است که توسط پژوهشگر تنظیم شده است. روش آماری در تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی از قبیل توزیع فراوانی مقولهها، تعیین درصد فراوانی مقولهها و رسم جداول و نمودارهای ستونی و دایره ای استفاده شده است. با توجه به یافته های پژوهش رنگ واژه های اصلی موجود در هفت پیکر شامل هفت رنگ واژه "سیاه، سپید، سرخ، سبز، زرد، صندلی و ازرق" است و بالاترین فراوانی (37 %) در هفت پیکر به رنگ واژه "سیاه" مربوط می شود و کم ترین فراوانی(4%) به رنگ واژه "ازرق" اختصاص دارد. رنگ واژه های موجود در بخش اساطیری شاهنامه شامل شش رنگ واژه، "سیاه، سپید، زرد، بنفش، سرخ و سبز" است که بالاترین فراوانی (48%) به رنگ واژه "سیاه" و کم ترین فراوانی به رنگ واژه "سبز"(3%)تعلق دارد. با بررسی ای که درحوزه این دو اثر ادبی از دیدگاه شناختی انجام شد به نظر می رسد کاربرد رنگ واژه ها در متن هفت پیکر از تنوع شناختی بالاتری نسبت به شاهنامه برخوردار است.