یکی از نیازهای فطری بشر زیست اجتماعی است . نیاز انسانها به برقراری روابط اجتماعی نه تنها یک نیاز فطری است بلکه سبب تقویت و رشد فرهنگ و تمدن می شود. از سوی دیگر انسان همواره برای دستیابی به نیازهای مادی و معنوی خود به تغییر و «ساخت» محیط پیرامون خود دست زده است و در طول تاریخ، اجتماعات انسانی، کالبدهایی با ویژگیهای خاص، متناسب با نیازهای اجتماعی و فرهنگی خود بوجود آورده اند. بدین منظور مدت زمانی است که مراکز مختلفی به نام خانه های فرهنگ در سطح شهرهای ایران پدیدارشده اند و هدف از ایجاد چنین مراکزی، بهزیستی انسانها و ارتقاء کیفیت فرهنگی آنان از طریق محیطی مناسب برای «همزیستی» «همکاری» و «مشارکت» است. چنین مجموعه هایی محیط هایی مناسب برای تفکر، ابداع، خلاقیت هنری و... می باشند. با توجه به اینکه در سطح شهر رشت دو نمونه بارز از این نوع مراکز وجود دارد و هر کدام دارای نقصان های خاص خود مانند بی هویتی در صورت ، ساختار ، نشانه ها و کارایی می باشند ، طراحی یک مرکز فرهنگی که دارای خصیصه های زیبایی شناختی مرتبط با ارزشهای بومی و ملی باشد و از سوی دیگر بلحاظ کارایی قابلیت پاسخگویی به عملکردهای مختلف یک مرکز فرهنگی را داشته باشد مد نظر قرار گرفت . بدین منظور در این رساله سعی شده تا ابتدا به امر با شناخت رابطه فرهنگ و معماری و چگونگی احراز فرهنگ از طریق معماری و شناخت ویژگی های معماری ملی و بومی در ساختار ، هندسه ، آرایه ها ، نمادها و نحوه برخورد با اقلیم در شهر رشت و همچنین شناخت عملکردهای مختلف یک مرکز فرهنگی و پاسخگویی به هر کدام از آنها با توجه به الگوهای رفتاری خاص خود در روند طراحی گام نهاده شود .