با توجه به اینکه آبشکن های توده سنگی جاذب در شرایط مستغرق تحت تاثیر قرار گرفته و روگذری جریان باعث تخریب، خسارت و عملکرد نامناسب آبشکن می شود، لذا در این پایان نامه سعی شده تا اثر برخی از متغیر های طراحی در فرآیند تخریب آبشکن توده سنگی جاذب در شرایط مستغرق بیان شود و ناحیه های حساس در تخریب مشخص شود. این تحقیق شامل دو قسمت می باشد؛ در قسمت اول، نقش الگوی جریان در محل آستانه تخریب توسط سرعت سنج سه بعدی adv و با استفاده از نرم افزار flow 3d مورد بررسی قرار گرفته و در قسمت دوم اثر دانه بندی مصالح بدنه آبشکن، درصد استغراق و زاویه قرارگیری آبشکن نسبت به راستای عمومی جریان بر فرآیند تخریب و حجم آن، در کانال مستقیم و با بستر صلب بررسی شده است. آزمایشات در کانالی به طول 6 متر، عرض و ارتفاع 45/0 متر انجام شد. به منظور بررسی اثر دانه بندی، استغراق و زاویه قرارگیری در فرآیند تخریب آبشکن، سه مقدار مختلف برای آنها در نظر گرفته شده و اثر این پارامتر ها در دو محدوده سرعت بیشتر از آستانه حرکت مصالح بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که با افزایش ارتفاع استغراق، محل شروع خرابی از ترازهای نزدیک تاج به ترازهای نزدیک بستر جابه جا می شود. همچنین با افزایش ارتفاع استغراق، حجم خرابی در هر سه زاویه قرارگیری آبشکن نسبت به راستای عمومی جریان، کمتر می شود. با افزایش زاویه قرارگیری آبشکن، محل شروع خرابی از محل اتصال دماغه و تاج و شیب بالادست به سمت محل اتصال دماغه و شیب بالادست در نزدیکی بستر پیشروی می کند. همچنین با افزایش زاویه قرارگیری آبشکن نسبت به راستای عمومی جریان، تغییر حجم نسبی آبشکن افزایش پیدا می کند. دانه بندی تاثیری در محل آستانه تخریب نداشته همچنین افزایش اندازه مصالح، تاثیری بر حجم خرابی ندارد. با توجه به نتایج حاصل شده، محل اتصال دماغه به شیب بالادست، حساس ترین ناحیه آبشکن توده سنگی جاذب در تخریب می باشد.