بیوفیلم ها جمعیتی از سلول های باکتری هستند که در ابتدا با نیروی واندروالسی به طور سست به سطوح بی جان یا بافت زنده متصل می شوند و سپس با تولید پلی مر های خارج سلولی و ایجاد ماتریکس اگزو پلی ساکاریدی موجب اتصال برگشت ناپذیر سلول ها به سطوح می شوند. توسعه ی بیوفیلم باعث مقاومت باکتری نسبت به درمان های آنتی بیوتیکی شده و می تواند منجر به بروز مشکلات حاد در این زمینه شود. در محیط های بیمارستانی بیوفیلم میکروبی روی سطوح مختلف به عنوان یک مخزن انتقال عفونت مطرح می شود و مسئول ایجاد 65% ازموارد عفونت های بیمارستانی است. بررسی حاضر با هدف ارزیابی تأثیر نانونقره روی گروهی از باکتری های بیماریزای انسانی انجام گرفت. برای این منظور 52 جدایه از 4 جنس سودوموناس ائروجینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، اسینتوباکتر بومانی و انتروباکتر مورد بررسی قرار گرفت. همه ی جدایه ها بیوفیلم تولید کردند. از هر جنس 10 جدایه که بیوفیلم متوسط تا قوی را ایجاد کرده بودند انتخاب شد. میانگین mic نانونقره برای باکتری های سودوموناس ائروجینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، انتروباکتر و اسینتوباکتر بومانی به ترتیب ppm (1/3، 25/6، 1/3، 5/12) بود. با معرف نانونقره تا حد زیادی از تشکیل بیوفیلم در همه ی باکتری ها جلوگیری شد و با کاهش غلظت نانونقره قدرت تشکیل بیوفیلم افزایش پیدا کرد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که سلول های بیوفیلم به نانونقره حساس هستند و استفاده از نانونقره در غلظت های mic رشد سلول های بیوفیلم را تا حد زیادی متوقف می کند