تخت نادری یکی از تخت های سلطنتی متعلق به فتحعلی شاه قاجار است که هم اکنون در موزه جواهرات ملی ایران به عنوان یک گنجینه هنری از آن نگهداری می شود. این تخت شاهی با شکلی متفاوت از تخت های دیگر این دوران، فرمی صندلی گونه دارد که به صورت قطعات جداگانه و قابل حمل می باشد و تنها در اردوکشی های شاه به چمن سلطانیه ازآن استفاده می گردید. از خصوصیات بارز این تخت، عناصر تزئینی به کاررفته در ساخت و تزئینات آن می باشد که با مواد و فنون خاص هنری و قیمتی ایجاد گردیده است. بنابراین این تخت به عنوان یک میراث گرانبها که گذشته ی هنری و فنی این سرزمین را به همراه دارد، می تواند از جنبه های مختلفی قابل بررسی و مطالعه باشد. لذا رساله حاضر با روش گردآوری اطلاعات به صورت میدانی و کتابخانه ای به توصیف و تشریح تخت از دو منظر ساختاری و نمادشناسی پرداخته و در نهایت به تحلیل یافته ها و کسب نتیجه گردیده است. حاصل این جستجو نشان می دهد در طراحی تخت نادری مواد و فنون علاوه بر دارا بودن جنبه ی تزئینی، دارای کارکردی متناسب با انگیزه حاکم برساخت آن بوده و نقش ها و تزئینات علاوه بر دیدی زیباشناسانه و تجملی، در رابطه با جایگاه و مقام پادشاه به کار رفته اند. در واقع ایجاد هویت برای پادشاه با استفاده از این فرم و عناصر تزئینی ایجاد شده است.